الهه صدیق - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه یزد
جواد غلام نژاد - دانشیار، دانشگاه یزد

استفاده از سیستم حمل و نقل زیرزمینی در اکثر شهرهای بزرگ جهان بویژه برای آنهایی که با مشکل ترافیک مواجه هستند کاملا محسوس میباشد. این سیستم نیازمند یک سازه تونل است که در مناطق شهری عمدتا در خاک و عمق کم احداث میشود. پیشبینی تغییر شکل ناشی از تونلسازی و برآورد آسیب ناشی از آن بر سازه های اطراف، بخش حیاتی طراحی و برنامهریزی ساخت تونل در نواحی شهری میباشد از این رو در این مطالعه به محاسبه و بررسی میزان نشست سطحی زمین در پروژه خط ۷ متروی تهران قسمت شرقی- غربی پرداخته شده است.. بهترین روش برای مدلسازی نشست یک روش عددی سه بعدی میباشد که نتایج واقعیتری را بدست میدهد.. در ابتدا با روش المان محدود (تفاضل محدود) توسط نرم افزار FLAC۳D با توجه به نحوه حفاری، مشخصات خاک محل و انتخاب مدل رفتاری مناسب مدلسازی انجام، سپس تاثیر دو پارامتر عمق و قطر تونل بر میزان نشست سطحی مورد بررسی قرار گرفت و پروفیل نشست رسم شده است. در نتیجه با افزایش قطر و عمق تونل مقدار نشست در سطح زمین افزایش می یابد.

نشست سطحی، مدلسازی عددی، خط هفت متروی تهران