شلیر ایازی - کارشناسی ارشد اقتصاد انرژی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران.
صدیقه عطرکار روشن - دانشیار گروه اقتصاد، دانشکده علوم اجتماعی و اقتصادی،دانشگاه الزهرا، تهران، ایران.
اسماعیل صفرزاده - استادیار گروه اقتصاد، دانشکه علوم اجتماعی و اقتصادی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران.

در دهه های اخیر به دلیل آلودگی های محیط زیستی و کاهش منابع سوخت های فسیلی، مصرف انرژی های تجدیدپذیر نسبت به انرژی های تجدیدناپذیر در بسیاری از کشورها رو به افزایش بوده است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر مصرف انرژی های فسیلی و تجدیدپذیر بر رشد اقتصادی و انتشار گاز دی اکسیدکربن، در کشورهای نفتی و غیرنفتی شامل ۱۰ کشور تولید و صادرکننده نفت و ۱۰ کشور غیرنفتی طی دوره زمانی ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۹ بود. در این پژوهش، با استفاده از الگوی داده های تلفیقی و روش حداقل مربعات معمولی پویا و آزمون علیت گرنجر روابط متغیرها بررسی شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که افزایش یک درصدی مصرف انرژی های تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر در کشورهای نفتی به ترتیب ۳۲/۰ و ۰۰۷/۰ درصد و در کشورهای غیرنفتی به ترتیب ۱۶۹/۰ و ۱۸۸/۰ درصد تولید ناخالص داخلی را افزایش می دهد. از سوی دیگر افزایش مصرف انرژی های فسیلی در کشورهای نفتی، انتشار دی اکسیدکربن را افزایش می دهد و مصرف انرژی های تجدیدپذیر در این گروه از کشورها موجب کاهش انتشار دی اکسیدکربن می شود. در کشورهای غیرنفتی افزایش مصرف انرژی های تجدیدناپذیر، انتشار دی اکسیدکربن را افزایش می دهد. همچنین مصرف انرژی های تجدیدپذیر در این گروه از کشورها موجب کاهش انتشار دی اکسیدکربن می شود. براساس نتایج حاصله، تلاش برای تقویت رشد اقتصادی منجر به افزایش انتشار کربن و تخریب محیط زیست می شود. یافته ها همچنین حاکی از تاثیر مثبت منابع انرژی تجدیدناپذیر بر انتشار دی اکسیدکربن در هر دو گروه کشورهای نفت خیز و غیرنفتی و تاثیر مثبت منابع تجدیدپذیر بر کنترل انتشار دی اکسیدکربن می باشد.

انتشار دی اکسیدکربن, آزمون علیت, تولید ناخالص داخلی, سوخت های فسیلی