المیرا میرزائی نهر - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی
لیلا جعفرپور - کارشناسی آموزش کودکان استثنایی
سمیه ایمانی مقصودلو - کارشناسی ارشد بالینی
منیژه اطمینان فر - کارشناسی روانشناسی عمومی
مریم عبداله پور - کارشناسی آموزش کودکان استثنایی

دیسلکسیا، یک اختلال عصبی رشدی است که بر خواندن، نوشتن و املا تاثیر می گذارد. این اختلال، شایع ترین ناتوانی یادگیری در کودکان است و حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. دانش آموزان مبتلا به دیسلکسیا در پردازش اطلاعات زبانی، به ویژه در رمزگشایی و رمزگذاری کلمات، با مشکل مواجه می شوند. این امر می تواند منجر به چالش های متعددی در یادگیری، از جمله درک مطلب، نوشتن و مهارت های زبانی شود. علاوه بر چالش های یادگیری، دیسلکسیا می تواند پیامدهای عاطفی و اجتماعی منفی نیز داشته باشد. دانش آموزان مبتلا به دیسلکسیا ممکن است در معرض خطر عزت نفس پایین، اضطراب، افسردگی و انزوای اجتماعی قرار داشته باشند. بازی درمانی، یک رویکرد روان شناختی است که از بازی برای ارتقای سلامت عاطفی و اجتماعی کودکان استفاده می کند.. بازی درمانی می تواند با ایجاد تجربیات یادگیری لذت بخش و جذاب، انگیزه دانش آموزان برای یادگیری را افزایش دهد. بازی درمانی می تواند به دانش آموزان در ارتقای مهارت های خواندن، نوشتن و املا کمک کند. این مقاله به بررسی نقش بازی درمانی در افزایش انگیزه و یادگیری دانش آموزان مبتلا به دیسلکسیا می پردازد. در این مقاله، ابتدا به تعریف دیسلکسیا و چالش های یادگیری مرتبط با آن پرداخته می شود. سپس، پیامدهای عاطفی و اجتماعی دیسلکسیا مورد بررسی قرار می گیرد. در نهایت، به نقش بازی درمانی در ارتقای سلامت عاطفی، اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان مبتلا به دیسلکسیا پرداخته می شود.

بازی درمانی، تسهیل، فرآیند یادگیری، دوره ابتدایی، دیسلکسیا