سجاد باقریان دهکردی - کارشناس ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه اصفهان
نادر رهنما - دانشیار گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشکده تربیت بدنی و علوم
فواد محمودی - دانشجوی کارشناسی ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشگاه اصفهان

مقدمه: تنیس روی میز یکی از رشته های ورزشی پرطرفدار می باشد که در حین اجرای آن ورزشکاران وضعیت های بدنی خاصی را به خود می گیرند که این وضعیت ها در طولانی مدت ممکن است منجر به بروز اختلالات یا ناهنجاری هایی در بدن آنها شود. لذا هدف از این مطالعه مقایسه میزان انحناهای ستون فقرات (گردن، پشت، کمر) ورزشکاران تنیس روی میز با افراد غیر ورزشکار بود. روش شناسی: تعداد 40 ورزشکار تنیس روی میز با حداقل 5 سال سابقه فعالیت و 40 غیر ورزشکار در این مطالعه شرکت کردند. برای جمع آوری اطلاعات مربوط به تمرینات و سابقه ورزشکاران تنیس روی میز از پرسشنامه و برای بررسی انحناهای گردنی، پشتی و کمری ستون فقرات از گونیا متر و خط کش منعطف استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: میانگین زاویه سر به جلو در ورزشکاران تنیس روی میز ( 5/8 ± 44/22) به طور معنی داری بیشتر از غیر ورزشکاران ( 7/8± 31/18 ) بود (P<0/05)، به طوری که زاویه سر ورزشکاران تنیس روی میز حدود 15 درصد از غیر ورزشکاران بیشتر بود. تفاوت معنی داری در میانگین کیفوز ورزشکاران تنیس روی میز (6/9±45/449 و افراد غیر ورزشکار (5/9±41/34) مشاهده شد(P<0/05). همچنین تفاوت معنی داری در میانگین لوردز کمری ورزشکاران تنیس روی میز (6/5±27/23) و افراد غیر ورزشکار (4/16±33/76) مشاهده شد (P<0/05) به طوری که زاویه لوردوز کمری ورزشکاران تنیس روی میز حدود 10 درصد کمتر از افراد غیر ورزشکار بود. بحث و نتیجه گیری: از نتایج این تحقیق می توان نتیجه گرفت که ورزشکاران تنیس روی میز به دلیل اینکه در حین انجام تمرینات و مسابقات وضعیت خاص بدنی به خود می گیرند، میزان زاویه سر به جلو و کیفوز ورزشکاران تنیس روی میز نسبت به غیر ورزشکاران افزایش یافته و میزان لوردوز کمری آنها نسبت به غیر ورزشکاران کاهش یافته است. لذا پیشنهاد می شود که تمرینات کششی و تقویتی عضلات، برای پیشگیری از بروز ناهنجاری ها انجام شوند.

سربه جلو، کیفوز، لوردوز، تنیس روی میز