نهال بیات - شهرداری اراک

در اغلب جنبه های عملکرد بشری، از ورزش تا مهندسی، مسیر پیشرفت خوب به منحنی یادگیری تند و تلاش طولانی نیازمند است. علم نیز از این قاعده مبرا نیست: اکتشافات برجسته اغلب بر نشریات با تاثیر کمتر مقدم بوده است. اما صرف نظر از تمایل رو به رشد برای تشخیص دانشمندان خوب تاکنون، الگوهای تخصصی جدیدی که مزیت علمی را مشخصه بندی نماید ناشناخته باقی مانده است. چگونه تاثیر و بهره وری در یک تخصص علمی تغییر خواهد کرد؟ آیا ضریب تاثیر که معمولا شایعترین معیار بازدهی علمی مربوطه است، از الگوهای پیش بینی شده ای پیروی خواهد کرد؟ آیا می توانیم زمان رسیدن یک دانشمند به موفقیتی برجسته را تخمین بزنیم؟ آیا می توانیم تخصص علمی را از لحاظ کمی و مولفه های تخمینی مدلسازی نماییم؟ با این سوالات ارائه شده، در اینجا به بررسی کمی سیر تکامل ضریب تاثیر و بهره وری در بین هزاران کار علمی خواهیم پرداخت. این کار را با بازبینی تاثیر بلندمدت روی جامعه علمی که براساس معیار تعداد نقل قول از مقالات مشخص شده است، در نشریات ثبت شده علمی از هفت رشته مختلف انجام خواهیم داد. به این نتیجه رسیدیم که کار با بالاترین تاثیر در دوره کاری یک دانشمند به طور تصادفی در بدنه کارهای او توزیع شده است. به این معنا که کار با بالاترین تاثیرگزاری با احتمال یکسان می تواند هرجایی از زنجیره مقالات منتشرشده توسط یک داشنمند باشد- یعنی اولین انتشار، در اواسط دوره کاری، یا آخرین انتشار او باشد. این قانون تاثیر تصادفی، برای دانشمندان رشته های مختلف با دوره تخصصی متفاوت، در حال کار در دهه های مختلف، با انتشار انفرادی یا تیمی و با تایید اعتبار علمی یکنواخت یا متفاوت بین همکاران، صادق است.

آنالیز، ضریب تاثیر، مهندسی،