میزان شیوع ناهنجاری های اسکلتی- عضلانی در دو و میدانی کاران نخبه کشور

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان شیوع ناهنجاری های اسکلتی-عضلانی در دو میدانی کاران زن و مرد نخبه کشور و گروههای مختلف این رشته ورزشی انجام گرفته است. روش شناسی: در این مطالعه ورزشکاران زن (44 نفر با میانگین سنی 18/4 ± 5/54 سال، قد 8/28±167 سانتیمتر و وزن 12/1 ± 90/51 کیلوگرم) و مرد ( 39 نفر با میانگین سنی 75/3 ± 92/21 سال، قد 69/6 ±179 سانتیمتر و وزن 71/1 ±51/72 کیلوگرم) در یکی از گروههای سرعتی- استقامتی- پرتابی و یا پرشی قرار گرفتند و میزان شیوع ناهنجاری های این گروه ها با یکدیگر مقایسه شده است. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ی محقق ساخته، صفحه شطرنجی، متر، ترازو، آزمون استاندارد نیویورک و جعبه آینه جمع آوری شد. برای اعلام درصد شیوع ناهنجاری ها از درصد فراوانی و برای بررسی ارتباط میان قد، وزن و سابقه ورزشی با میزان شیوع ناهنجاری ها از آزمون خی دو بهره گرفته شده است. یافته ها: یافته ها نشان می دهد بیشترین درصد ناهنجاری با حالت خفیف در مردان و زنان عارضه شانه نابرابر به ترتیب 56/41) و 77/27 درصد) است. بیشترین درصد ناهنجاری ها با حالت شدید در مردان عارضه لوردوز، سر به جلو، زانوی ضربدی (5/13 درصد) و در زنان عارضه شکم برآمده، زانوی ضربدری 18/18 درصد) است. رابطه معناداری بین وزن آزمودنی ها و ناهنجاری های شست پای کج، کیفوز، کیفولوردوزیس، شکن بر آمده، لوردوز و بین سابقه ورزشی با شست پای کج و شانه نابرابر در سطح معناداری 0/05وجود دارد.

Keywords:

آزمون نیویورک , ناهنجاری اسکلتی- عضلانی , دو و میدانی