لیلا فرهادی - کارشناس ارشد تربیت بدنی و علوم ورزشی گرایش آسیب شناسی و حرکات اصلاحی
اکرم احمدی براتی - کارشناس ارشد تربیت بدنی و علوم ورزشی گرایش آسیب شناسی و حرکات اصلاحی
سعید قایینی - استادیار دانشگاه کردستان

هدف: هدف این پژوهش مقایسه تأثیر تمرین بدنی بر قدرت چنگش دست برتر و غیر برتر دختران عقب مانده ذهنی و سالم در 8 مرحله اندازه گیری بود. روش شناسی: آزمودنی های این پژوهش نیمه تجربی را دو گروه 15 نفره از دختران عقب مانده ذهنی و سالم تشکلی دادند که بطور تصادفی از مدارس استثنائی و همگانی شهر کرمانشاه انتخاب شدند. دو گروه بمدت 8 هفته 3 جلسه ای در تمرینات شرکت داشتند. برای اندازه گیری قدرت چنگش دست آزمودنی ها، از دینامومتر استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس بین گروهی با اندازه های تکراری، تحلیل واریانس درون گروهی و بین گروهی) صورت گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد بین قدرت پنجه دست برتر دختران عقب مانده ذهنی و سالم در مقطع ابتدایی تخت تأثیر تمرین بدنی تفاوت معنی داری وجود نداشت. در صورتیکه بین قدرت پنجه دست غیر برتر آنها تفاوت معنی داری مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: کنترل منظم عوامل آمادگی جسمانی در هفته، ماه و سال شرط مهم انجام کار علمی با کودکان معلول است. با توجه به یافته های پژوهش اگرچه آهنگ پیشرفت در تمامی هفته ها در دو گروه یکسان نبود، اما روند کلی پیشرفت هفتگی دو گروه، معنادار بود. در نتیجه کودکان عقب مانده ذهنی در صورت برخورداری از فرصتهای حرکتی کافی و روش هاغیر تعلیمی و تربیتی مناسب، از امکانات بالقوه رضایت بخشی جهت پیشرفت در قابلیت های قدرتی برخوردار می باشند.

تمرین بدنی، قدرت چنگش دست، دست برتر، دست غیر برتر، عقب مانده ذهنی