محمد آریایی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه پردیس شیراز
روح اله شهابی - کاردانی تربیت بدنی دانشگاه علمی کاربردی گچساران۱

دوران کودکی، به ویژه دوره ابتدایی، از مهم ترین مراحل زندگی انسان است که در آن پایه های شخصیت و خلاقیت شکل می گیرد. در این دوره، کودکان با چالش های جدیدی مانند ورود به مدرسه، جدایی از والدین، و برقراری ارتباط با همسالان روبرو می شوند. بازی یکی از نیازهای اساسی و طبیعی کودکان است که فواید بسیاری برای رشد جسمی، عاطفی، اجتماعی و شناختی آنها دارد. تحقیقات نشان داده است که بازی نقشی حیاتی در یادگیری کودکان دارد. بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های مختلفی مانند حل مسئله، تفکر انتقادی، خلاقیت، و کار گروهی را یاد بگیرند. همچنین، بازی می تواند به کودکان در درک و ابراز احساساتشان کمک کند و عزت نفس آنها را افزایش دهد. با توجه به اهمیت بازی در دوران کودکی، توجه به بازی های آموزشی در برنامه ریزی درسی دوره ابتدایی از ضرورت های انکارناپذیر است. بازی های آموزشی می توانند به کودکان در یادگیری مفاهیم آموزشی به روشی جذاب و سرگرم کننده کمک کنند. متاسفانه، در بسیاری از برنامه های درسی دوره ابتدایی، به بازی های آموزشی توجه کافی نمی شود. در این برنامه ها، تمرکز بیشتر بر روی آموزش های سنتی و حفظیات است و به خلاقیت و نیازهای طبیعی کودکان توجه کافی نمی شود. در این مقاله، به ضرورت توجه به بازی های آموزشی در برنامه ریزی درسی دوره ابتدایی پرداخته می شود.

بازی های آموزشی، برنامه درسی، آموزگار، دانش آموز، دوره ابتدایی