مهدی بقائیان - دانشجوی کارشناسی ارشد بیومکانیک دانشگاه مازندران
منصور اسلامی - عضو هیات علمی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه مازندران

هدف: تحقیق حاضر با هدف ارزیابی ارتباط احتمالی پوسچر ایستایی پا و کینماتیک پا هنگام دویدن، رابطه ی بین افتادگی استخوان ناوی و آورشن پا و چرخش داخلی درشت نئی در مرحله ی اتکا دویدن انجام شد. روش شناسی: 16 مرد سالم با میانگین سنی 28/1±5/3 سال، وزن 81/5±10/4 کیلوگرم، قد 179/1±5/42 سانتی متر و طول پاشنه تا پنجه ی 26±6/7 سانتی متر انتخاب شدند. آزمودنی ها 10 بار بدون کفش با سرعت 170 گام در دقیقه دویدند. با استفاده از اطلاعات دوربین، حرکت سه بعدی مفصل مچ پا با روش گرود و سانتای محاسبه شد و افتادگی ناوی نیز با استفاده از خط کش مدرج و استفاده از تکنیک لوین اندازه گیری شد. از روش آماری همبستگی پیرسون برای بررسی ارتباط بین متغیرها استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که اندازه ی افتادگی ناوی با چرخش به داخل درشت نئی همبستگی معنی دار داشت p=0/01)، r= -0/53)، ولی با اورشن پا همبستگی نداشت .(r= -0/19 -p=0/23) بحث و نتیجه گیری: کاهش در مقدار افتادگی ناوی می تواند با افزایش در چرخش ساق در مرحله اتکا دویدن همراه باشد بطوریکه تغییرات در افتادگی ناوی می تواند 28% واریانس چرخش درشت نئی را بیان نماید.

دویدن، افت ناوی، گشتاور، پا، درشت نئی