حجت بیناباجی - دانشجوی کارشناس ارشد تربیت بدنی، گرایش بیومکانیک ورزشی، دانشگاه بوعل
مهرداد عنبریان - استادیار گروه تربیت بدنی دانشگاه بوعلی سینا، همدان
یحیی سخنگویی - استادیار گروه فیزیوتراپی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران

هدف: هدف از انجام این تحقیق، مقایسه پارامترهای کف پای نظیر فشار ماکزیمم، ایمپالس، نرخ بارگذاری در 10 ناحیه آناتومیکی کف پا و درصد تماس سه قسمت عقب، وسط و جلو پا با زمین هنگام راه رفتن در بچه های مبتلا به کف پای صاف و نرمال می باشد. روش شناسی: این پژوهش از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی است. 24 نفر دانش آموز با میانگین سنی(0.59) 11.26 انتخاب شدند که 12 نفر مبتلا به کف پای صاف و 12 نفر دارای قوس طبیعی بودند. اطلاعات آزمون توسط دستگاه فوت اسکن (RSscan system) جمع آوری شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که درصد تماس سه قسمت عقب، وسط و جلو پا با زمین در دو گروه بطور معنی داری متفاوت بود(0.01>P). همچنین ایمپالس و حداکثر فشار وارده در نواحی انگشت شست، انگشتان دوم تا پنجم، متاتارسال دوم و سوم، میان پا و قسمت داخلی پاشنه در افراد مبتلا به کف پای صاف بطور معنی داری بیشتر بود(0.01>P). نرخ بارگذاری نیز در متاتارسال اول و دوم در افراد مبتلا به کف پای صاف بطور معنی داری بیشتر بود (0.05> P).بحث و نتیجه گیری: قوس طولی داخلی پا ساختاری مهم است که مسئول پایداری پا در فعالیت های ایستا و دینامیک است. سقوط قوس طولی داخلی پا باعث بهم خوردن ساختار بیومکانیکی پا و ایجاد نیروها و فشارهای غیر طبیعی هنگام راه رفتن می شود.

کف پای صاف، فشار ماکزیمم، ایمپالس، نرخ بارگذاری