جمال اصلانی محمدآباد - کارشناسی مهندسی نرم افزار ،دانشگاه آزاد سنندج
فریبا علیمرادی - کارشناسی ارشد علوم تربیتی گرایش آموزش ابتدایی ،دانشگاه آزاد ملایر
نوجوان یزدانی - کارشناسی تربیت بدنی، دانشگاه آزاد همدان
سعداله رنجبری - کارشناسی تربیت بدنی ،دانشگاه شهید مقصودی همدان

بازی یکی از مهمترین مولفه های زندگی کودک است. کودکان از طریق بازی میتوانند مهارتهای پایه و اجتماعی را یاد بگیرندد و رشد کنند.به ویژه بازی و تفریح در اوقات فراغت، باعث میشود کودکان جهان اطرافش را کشف کنند. بازی کیفیت زنددگی را با رشد تفکر خلاقانه بهبود میبخشد )میکاییلین و هیدا ، ۲۰۱۰(. همچنین بازی وسیله بیان و ارتباط است و به عقیده برخدی از پژوهشگران بخش مهمی از هر فرایند درمانگری را تشکیل میدهد )واتسون ، ۲۰۰۷(. بازی و تفریح بسدیاری از مشدکلات بدرون نمود کودکان موثر است. خصوصا بازی و تفریح برای آموزش مهارتهای اجتماعی به کودکان استفاه میشود. بازی بدر مهارتهدای مختلف دانش آموزان مانند پیشرفت تحصیلی، مهارتهای اجتماعی و رفتار انطباقی تاثیرگذار است همیشه و همه جا باید به دانش آموزان استثنایی به دلیل داشتن شرایط ویژه نگاهی خاص شود. در آموزش نیز بایستی برای ایشان سبکهای تدریس خاص استفاده شود تا دچار کجفهمی و دیر فهمی نشوند. بازی درمانی یکی از سبکهای آموزشی بسیار جذاب است که با توجه به پژوهشهای انجام شده یکی از پربازدهترین روشهای تدریس برای دانش آموزان استثنایی میباشد. فنون اجتماعی و مهارت زندگی در جامعه نوین امروزی یکی از الزامات زیستن و زندگی کردن میباشد. برای اینکه بتوانیم این مهارتها را به دانش آموزان استثنایی آموزش دهیم و تقویت کنیم، میتوان از این سبک تدریس استفاده کرد. به کمک بازی درمانی کودک فنونی مانند سلام و احوالپرسی، ایستادن در صف، احترام به حقوق دیگران، دفاع از حقوق خود، خرید از مغازه را بسیار ساده و با اشتیاق از طریق بازی یاد میگیرد. ما در این پژوهش به این نتیجه رسیدیم که میتوان به کمک بازی درمانی بسیاری از مهارتهای اجتماعی را به کودک استثنایی آمورش دهیم.

بازی درمانی ، کودکان استثنایی ، مهارتهای اجتماعی ، زندگی اجتماعی