زیبا کریمی - کارشناس ارشد مشاوره و راهنمایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمین، اراک، ایران.

کودک آزاری معلولی است از عامل های چندگانه که مشکلات جبران ناپذیری را برای کودکان و نوجوانان در معرض آسیب، ایجاد می کند، هر نوع کوتاهی و غفلت یا ارتکاب به هر عملی که بهداشت و سلامت جسمانی و روانی کودک را به مخاطره اندازد و خدشه ای بر آن وارد کند کودک آزاری قلمداد می گردد؛ بنابراین پژوهش حاضر باهدف نقش تجربه های سوء رفتار دوره کودکی در پیش بینی سلامت روان کودکان انجام شد. پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی هست. چون در طرح های همبستگی محقق به دنبال بررسی رابطه و پیش بینی متغیرها می باشد. جامعه هدف شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر پایه دوم ابتدایی ناحیه دو بهارستان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند که ۲۴۰ نفر از دانش آموزان بر اساس جدول گجرسی و مورگان (۱۹۷۱) به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسش نامه هایکودک آزاری حسین خانی و همکاران (۱۳۹۲) و سلامت روان گلدبرگ و همکاران (۱۹۷۲) بودند. در تحلیل داده ها از فراوانی، درصد میانه و میانگین و ترسیم نمودار وپس از بررسی مفروضات آماری از همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد همبستگی بین تجربه های سوء رفتار دوره کودکی با سلامت روان منفی و معنی دار می باشند و مولفه های کودک آزاری روانی و عاطفی، فیزیکی و غفلت به صورت منفی قادر به پیش بینی سلامت می باشند.

تجربه های سوء رفتار کودکی، سلامت روان، کودک.