مهشید طهماسبی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی،گروه روانشناسی ، دانشگاه علم و هنر وابسته به جهاد دانشگاهی ، یزد ، یزد ایران
پروانه محمدخانی - گروه روانشناسی ، دانشگاه علم و هنر وابسته به جهاد دانشگاهی ، یزد ، یزد ایران
مهدیه عزیزی - گروه روانشناسی ، دانشگاه علم و هنر وابسته به جهاد دانشگاهی ، یزد ، یزد ایران

پژوهش حاضر بدنبال اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر عزت نفس در دختران دارای اختلال بدریخت انگاری شهر تهران در سال ۱۴۰۱ می باشد. این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و از نوع شبه آزمایشی (طرح دو گروهی با پیش آزمون و پس آزمون) است. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دختران دارای اختلال بدریخت انگاری تشکیل دادند که در سال ۱۴۰۱ به مراکزی مانند کلینیکهای مشاوره و جراحی زیبایی و همچنین بیمارستانهای روانی در سطح شهر تهران مراجعه نموده بودند . نمونه پژوهش ۴۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه گواه قرار گرفت (هرگروه ۲۰ نفر). گروه آزمایش به مدت ده جلسه دو ساعته، درمان متمرکز بر شفقت را دریافت کردند اما گروه کنترل، تا پایان طرح هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند ابزار این پژوهش پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ(۱۹۶۵) بوده است. نتایج این پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که از نظر عزت نفس تفاوت معنی داری بین گروه درمان مبتنی بر شفقت و کنترل وجود داشت و ۵۹ درصد از این تفاوت عزت نفس بین دو گروه ، به وسیله درمان مبتنی بر شفقت قابل تبیین است.

درمان مبتنی بر شفقت، عزت نفس ، اختلال بدریخت انگاری،دختران