حسین قبادی - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی،دانشگاه ساری

اهمیت پژوهش در رشد و توسعه جوامع بر کسی پوشیده نیست. چنانکه جوامع پیشرفته، موقعیت خود را بیش از هر چیز مرهون گسترش، تعمیق و بالندگی تحقیقات می دانند. پژوهش موضوعی است که در همه کشورهای جهان توجه بسیاری از مسئولان، سیاستمداران، کارشناسان و اندیشمندان به آن معطوف می باشد چرا که رشد علمی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و ارتقای جایگاه بین المللی کشورها ارتباط مستقیمی با این مهم داشته و رشد و توسعه و تعالی پژوهش در کشور موجب پیشرفت و توسعه آن کشور می گردد. به همین دلیل تمامی کشورها تلاش می نمایند که ضمن توسعه امر پژوهش در کشور خود، موانع و مشکلات موجود بر سر راه آن را برداشته و زمینه تعمیق پژوهش در تمامی امور کشور را فراهم نمایند. در این میان نظام آموزش و پرورش برجسته ترین سازمان علمی انسان ساز و مترقی است که لزوم توجه به پژوهش و انجام تحقیقات در آن محسوس است، اما متاسفانه در نظام آموزشی به جای توجه و اهتمام به نوآوری و خلاقیت و ترویج شیوه های علمی، بر حافظه و پرورش قوای ذهنی تاکید می گردد و همچنان پژوهش جایگاه مشخصی، نه در میان معلمان، بلکه در میان دانش آموزان نیز ندارد.

دانش آموزان، معلم، خانواده، همسالان، پرسشگری