مائده احمدپور - دانشجوی کارشناس ارشد رفتار حرکتی
میثم رضایی - دکترای رفتار حرکتی

هدف مطالعه حاضر مقایسه تاثیر تمرینات عملکردی در خانه و تمرینات در آب بر عملکرد تعادلی و ترس از افتادن سالمندان غیرفعال بود. آزمودنی های این تحقیق شامل ۴۵ نفر از زنان سالمند غیرفعال در دامنه سنی ۶۱ تا ۷۰ سال بود که به صورت داوطلبانه و با توجه به اهداف مطالعه از میان سالمندان زن غیرفعال شهرستان مشهد انتخاب شدند. افراد پس از انتخاب به طور تصادفی در سه گروه تمرینات در آب، گروه تمرینات عملکردی در خانه و گروه کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه بین المللی کارامدی افتادن (ترس از افتادن) و آزمون تعادل برگ استفاده شد. طول مدت تمرین با توجه به پروتکل های تمرینی استاندارد مورد استفاده در مطالعه هشت هفته و هر هفته سه جلسه ۶۰ دقیقه ای (۱۸ جلسه) بود. برای آزمون فرضیه ها از روش های آماری کولموگروف اسمیرنوف، آزمون تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی دانکن در سطح معنی داری کمتر از ۵ صدم استفاده شد. نتایج نشان داد هشت هفته تمرینات در آب و تمرینات عملکردی در خانه بر شاخص تعادل و ترس از افتادن زنان سالمند تاثیر معنی داری دارد (p<۰/۰۵) و سسب بهبود عملکرد در شاخص موردنظر شده است. همچنین یافته ها نشان داد بین تاثیر هشت هفته تمرینات در آب وعملکردی بر آزمون تعادل و ترس از افتادن زنان سالمند تفاوت معنی داری وجود ندارد و هر دو روش تمرینات در آب و عملکردی تقریبا به یک اندازه سبب بهبود تعادل و کاهش ترس از افتادن زنان سالمند غیرفعال شده است (p>۰/۰۵). یافته های مطالعه حاضر در نهایت نشان داد هر دو روش تمرینی در آب و عملکردی سبب بهبود عملکرد تعادلی و کاهش ترس از افتادن زنان سالمند می شود. با توجه به یافته های مطالعه حاضر توصیه می شود زنان سالمند غیرفعال به منظور ارتقای تعادل و استقلال حرکتی و بهبود شاخص ها روانشناختی نظیر ترس از افتادن، از تمرینات و فعالیت های بدنی در اب و تمرینات عملکردی در خانه استفاده نمایند.

تمرین در آب، تمرین عملکردی در خانه، تعادل، ترس از افتادن، سالمندان غیرفعال