بررسی سیر تحول آیین تولد و مرگ در شاهنامه
Publish place: second International Conference for Literature, History and Cultural Studies Students
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 177
This Paper With 21 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LCICD02_021
تاریخ نمایه سازی: 11 فروردین 1403
Abstract:
شاهنامه، کتاب ملی ایران است که فرهنگ و باورهای اسطوره ای، پهلوانی و تاریخی ایران قدیم را به تصویر می کشد. بخش قابل توجهی از شاهنامه دربرگیرنده آیین و سنن اقوام ایرانی از دور پیش از تاریخ تا روزگار فردوسی است. لذا، با بررسی و تطبیق سه بخش اساطیری، پهلوانی و تاریخی شاهنامه می توان سیر تحول هریک از این آیین و سنن را واکاوی نمود. از این روی، مقاله حاضر می کوشد تا با تکیه بر روش توصیفی - تحلیلی، سیر دگرگونی آیین تولد و مرگ در سه دوره اسطوره ای، پهلوانی و تاریخی را در بر می گیرد. نتیجه این بررسی نشان می دهد که آیین تولد در شاهنامه با آداب خاصی همراه بوده است آدابی چون نام گذاری، پرورش توسط دایه و آموزش به دست فرهنگیان که در سه بخش شاهنامه بروز و ظهور یافته است. نام گذاری در شاهنامه امری مهم در بو تولد نهوزاد بوده که گاه توسط پدر، مادر، موید و وزیر انجام می گرفته است. پرورش توسط دایه هم در داستان های فراونی از شاهنامه انعکاس داشته است و گاهی علاوه بر شیر دادن و پرورش در ادامه مسر زندگی همراه فرد و در جریان امور شخص و همراه وی می باشد. اموزش توسط فرهنگیان به کودک نیز با توجه به جامعه طبقاتی به کاستی های مهم و فراوانی همراه بود از جمله اینکه تعلیم و تربیت ویژه طبقات شاهان و فرمانروایان بوده و عموم مردم تحصیل و تربیت محروم بودند. آموزش توسط فرهنگیان در بخش اساطیری بروز نداشته و در بخش پهلوانی تحت عنوان دلاوری و مقام پهلوانی در ایران باستان از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. در مورد آیین مرگ نیز بریدن دم و یال اسب، مویه کردن و گریستن از اعمال متداول هنگام بی قراری و اندوه بوده است. وصیت کردن، آدابی نو و بدیع می باشد. شستشو میت و کفن و دفن و معطر کردن توسط موبد معمولاانجام می شده است و آن ها را در تابوت و دخمه قرارمی دادند.
Authors
فاطمه نهسته
دانشجوی کارشناسی رشته زبان و ادبیات فارسی گرایش ادبیات روایی، دانشگاه کوثر بجنورد ایران
فاطمه زمانی
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کوثر بجنورد ایران