محمدرضا اربابی - دانشجوی کارشناسی پیوسته دبیری علوم اجتماعی دانشگاه فرهنگیان شهید باهنر بیرجند

یکی از عواملی که غزلیات حافظ را در دیوان اشعارش دل نشین کرده است وجود نقدهای اجتماعی است که در اشعار وی وجود دارد و از طریق نقدهای اجتماعی و تاریخی خود در قرن هشتم مفهوم و منظور خود را به مخاطب رسانده است از جمله نقد بر ریا و تزویر و بی اعتمادی و بی ثباتی دهر از جمله این نقدهای می باشند که حافظ نقدهای خود را بیشتر به حکومتیان و افراد متصل به حکومت زده است و کمتر آحاد مردم را در این نقد آورده است اما در نقدهای خود به نمادهایی چون محتسب، امام، رند، مفتی .... بکار برده تا به مقصود نهایی خود برسد و در نقدهای خود هیچ گونه بیمی ندارد چون شعر یک رسانه فرهگی است که باید جامعه را از هر گونه وجود اسیب آگاه کند که ما به بررسی این موارد در ۱۴ غزل برگزیده پرداخته ایم.

حافظ شیرازی، دیوان حافظ، نقد اجتماعی، ریا و تزویر، بی اعتمادی و بی ثباتی دهر، ۱۴ غزل