میلاد قزلسفلو - دانشجوی دکتری شیمی پلیمر، دانشکده شیمی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
عبدالحمید دهقانی - دانشجوی دکتری شیمی آلی، گروه شیمی آلی، دانشکده شیمی، دانشگاه کاشان، کاشان

دارورسانی نقش مهمی در مهندسی بافت ایفا می کند، زمینه ای که هدف آن ایجاد بافت ها و اندام های کاربردی برای اهداف پیوند یا پزشکی بازساختی است. کاربرد دارورسانی در مهندسی بافت شامل آزادسازی کنترل شده عوامل درمانی برای افزایش بازسازی بافت و ارتقای بهبودی است. با ترکیب سیستم های دارورسانی در ساختارهای مهندسی بافت، پژوهشگران می توانند داروها یا مولکول های فعال زیستی را دقیقا در محل مورد نظر تجویز کنند و از اثرات درمانی بهینه اطمینان حاصل کنند. این سیستم های دارورسانی می توانند به گونه ای طراحی شوند که با تقلید از روند درمان طبیعی و ارائه مزایای درمانی طولانی مدت داروها را به شیوه ای پایدار آزاد کنند. یکی از رویکردهای رایج در مهندسی بافت، استفاده از داربست است که به عنوان یک ساختار پشتیبان برای رشد و تمایز سلول ها عمل می کند. داربست های حاوی دارو را می توان برای آزادسازی فاکتورهای رشد، سیتوکین ها یا سایر مولکول های فعال زیستی که تکثیر سلولی، تمایز و بازسازی بافت را تقویت می کنند، ساخت. با ترکیب عوامل رگ زایی یا حامل های اکسیژن در سیستم های دارورسانی، پژوهش گران می توانند تشکیل رگ های خونی را تقویت کرده و یکپارچگی و بقای بافت را بهبود بخشند. علاوه بر این، تحویل دارو در مهندسی بافت امکان درمان موضعی شرایط یا بیماری های خاص را فراهم می کند. به طور کلی، کاربرد دارورسانی در مهندسی بافت پتانسیل زیادی برای افزایش بازسازی بافت، ارتقاء بهبودی و پرداختن به چالش های خاص مرتبط با استراتژی های مهندسی بافت ارائه می دهد. از طریق انتشار دقیق و کنترل شده دارو، محققان می توانند نتایج درمانی را بهینه کرده و زمینه پزشکی بازساختی را پیش ببرند.

مهندسی بافت، دارورسانی، دارورسانی در مهندسی بافت، زیست تخریب پذیری، زیست سازگاری