تاثیر حاد یک جلسه تمرین تداومی روی نوار گردان بر میزان HSP72 و TAC هیپوکامپ موش های دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین

هدف ازتحقیق حاضر بررسی تأثیر حاد یک جلسه تمرین تدامی روز نوارگردان بر میزان HSP72 و TAC هیپوکامپ موش های دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین بود. مواد و روش ها: بدین منظور 40 سر موش صحرایی ویستار به وزن 165±1 گرم و سن 6-8 هفته، به طور تصادفی در چهار گروه، کنترل سالم و سه گروه دیابتی+ تمرین حاد استقامتی (گروه های 1، 2 و 3 که به ترتیب 30 دقیقه، 4 ساعت و 24 ساعت پس از ورزش کشته شدند) تقسیم شدند. موش ها با تزریق استروپتوزوتوسین (50mg/kg) (STZ) محلول در بافر سیترات 0/1M(PH=4/5)، دیابتی شدند. پروتکل شامل دویدن روی نوار گردان بود که با سرعت m/min 10 آغاز و به تدریج به m/min 18 رسید. مدت دویدن تقریباَ 60 دقیقه بود. یافته ها: میزان Hsp72 هیپوکامپ تمام گروه ها نسبت به گروه کنترل افزایش یافت. میزان Hsp72 در گروه 2 نسبت به گروه کنترل و گروه 1 به ترتیب، ng/ml 1/82(P=0/009) و ng/ml 1/48(P=0/026) افزایش داشت که به سطح معناداری رسید. افزایش Hsp72 در گروه 3 نسبت به گروه کنترل، به سطح معناداری نرسید. TAC درگروه 1 نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری را نشان داد و سپس با گذشت زمان کاهش یافت. این افزایش در گروه های 1(P=0/008) و 2(P=0/037) نسبت به گروه کنترل معنادار بود. نتیجه گیری: این نتایج نشان دهنده اثرات حاد را بعنوان یک توصیه زدرمانی در مقابله با عوارض این بیماری بکار برد.

Keywords:

موش هاس صحرایی , پروتئین های شوک گرمایی 72 , تمرین استقامتی حاد , ظرفیت آنتی اکسیدانی تام