محمد شکوری فرخد - دانشجوی کارشناسی ارشد ژنتیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

عفونت مداوم سرطان دهانه رحم ناشی از ویروس پاپیلومای انسانی پرخطر (HR-HPV) همچنان یک چالش برای زنان در سراسر جهان از جمله هند است. پیشرفت های اخیر در تحقیقات سرطان راه را برای روش های پیشرفته درمان سرطان از جمله ایمونوتراپی با دستکاری عملکرد یا تعداد سلول های T سیتوتوکسیک هموار کرده است. به خوبی ثابت شده است که آنافیلاتوکسین هایی مانند C۳a و C۵a سیستم مکمل با اجتناب از آپوپتوز منجر به پیشرفت سرطان بر رشد تومور تاثیر می گذارند. نقش سیستم مکمل، به ویژه پروتئین های تنظیم کننده مکمل (CRP) که تعیین کننده های مهم پاسخ ایمنی هستند، نقش مهمی در سرطان زایی دارند. در ریزمحیط تومور (TME) سرکوب کمکی سلول های عامل ایمنی ممکن است از طریق CRP به دست آید. با این حال، پیشرفت های اخیر در فارماکوژنومیک از جمله طراحی دارو و ترکیب این رویکردها، درک جامعی از مسیرهای سیگنالینگ و تداخل آنها برای تنظیم ارتباطات سلولی ارائه کرده است. این بررسی نقش سیستم مکمل را توصیف می کند. به ویژه CRPها در سرطان زایی دهانه رحم ناشی از HPV که ممکن است برای طراحی داروهای ضد HPV یا سرطان دهانه رحم استفاده شود.

سرطان دهانه رحم، ایمونوتراپی، ویروس پاپیلومای انسانی، تومور، سیستم مکمل