اثر ترکیبی تمرین هوازی و مکمل باریجه بر آپلین قلبی در طی پرفشار خونی ناشی از نیتروال آرژانین متیل استر

مطالعات نشان می دهد آپلین یک پپتید متسع کننده عروقی است که نقش مهمی در تنظیم تون عروقی و عملکرد قلبی عروقی دارد، اما اثر فعالیت بدنی به همراه مکمل آنتی اکسیدانتی بر آن مشخص نیست. هدف پژوهش حاضر، مطالعه اثر ترکیبی تمرین هوازی و مکمل باریجه بر دستگاه حفاظت قلبی (آپلین و گیرنده آن) در طی پر فشار خونی ناشی از نیتروال آرژنین متیل استر (L-NAME) بود. 40 سر موش به طور تصادفی به چهار گروه پایه، شم، (L-NAME) و گروه تمرین+ باریجه تقسیم شدند. گروه های (L-NAME) و گروه تمرین + باریجه، محلول (L-NAME) را به مقدار 10 میلی گرم/کیلوگرم 5 روز در هفته و به مدت 8 هفته به صورت زیر صفاقی دریافت کردند. به علاوه گروه تمرین+ باریجه در همین مدت تمرین هوازی دویدن روی نوار گردان را با سرعت 15 تا 20 متر در دقیقه و به مدت 25 تا 64 دقیقه اجرا کرده و محلول باریجه را نیز با دوز 0/9 گرم/ کیلوگرم در روز با استفاده از گاواژ دریافت کردند. گروه شم نیز در همین مدت محلول سالین را با شرایط مشابه دریافت کردند. گروه پایه نیز در هیچ مداخله ای شرکت نداشت. پس از هموژنیزاسیون بافت قلب و تحلیل آزمایشگاهی، آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد که القای 8 هفته ای (L-NAME) باعث افزایش پرفشار خونی، کاهش آپلین، گیرنده آن و بازدارنده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE-I) در مقایسه با گروه های کنترل (پایه و شم) شد. ترکیب تمرین هوازی+ باریجه باعث مهار تنظیم مثبت پرفشار خونی ناشی از L-NAME شد. به علاوه، آن باعث افزایش معنادار دستگاه آپلیزژیک قلبی و ACE-1 در مقایسه با گروه های پایه، شم و L-NAME شد. بر اساس این یافته ها می توان گفت بکارگیری روش های غیر دارویی رویکرد مناسبی برای بهبود دستگاه جدید حفاظت قلبی در برابر استرس های مزمن ناشی از پرفشار خونی می باشد.

Keywords:

پرفشار خونی , تمرین هوازی , آنتی اکسیدانت , بیماری قلبی عروقی , دستگاه آپلینرژیک