شادمهر میردار - دانشیار دانشگاه مازندران
آنا عرب - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی
مهدی هدایتی - استادیار پژوهشگاه غدد و متابولیسم، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
اکبر حاجی زاده - استادیار دانشگاه مازندران

هدف: مسلم است که محیط رحم و دوره جنینی به طور عمیقی بر سلامتی و رشد پس از تولد اثر گذار بوده و فعالیت HIF-1α در زندگی جنینی و پس از تولد ضروری است. هدف این مطالعه برسی تأثیر تمرینات استقامتی شنا در دوران بارداری موش های نژاد ویستا بر سطوح فاکتور القایی هایپوکسی (HIF-1α) ریه نوزادان آنها بود. روش شناسی: تعداد 16 سر موش ماده ی بالغ نژاد ویستار پس از دو هفته آشنایی با محیط جدید و استرس ناشی از آب و سپس بارداری به 2 گروه شنا و کنترل تقسیم شدند. برنامه ی تمرینی شنا از روز اول بارداری شروع و تا روز زایمان به مدت 60 دقیقه ادامه پیدا کرد. نمونه گیری بافتی از ریه نوزادان دو روزه انجام و به منظور اندازه گیری غلظت HIF-1α از روش آنزیم لینک ایمنواسی (ELISA) استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری یافته ها با استفاده از آزمون t مستقل در سطح معناداری (p ≤0.05) انجام گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان دهنده ی افزایش معنی دار (p ≤0.05) سطوح HIF-1α ریه نوزادان گروه شنا در مقایسه با گروه کنترل بود. بحث و نتیجه گیریک با توجه به افزایش سطوح پروتئین HIF-1α ریه نوزادان در اثر تمرینات منظم شنا در دوران بارداری و عدم کاهش وزن نوزادان و تقش HIF-1α در رشد جنین، می توان نتیجه گرفت که ورزش منظم شنا در دوران بارداری شاید بتواند به عنوان راهکاری مناسب در جهت بهبود رشد و نمو جنین مورد تجوه قرار گیرد.

تمرین شنا، فاکتور القایی هایپوکسی، رشد جنین