تاثیر مکمل سازی گلوکز و گلوتامین طی چهار هفته تمرین تاوبی- استقامتی وامانده ساز بر HSP72 سرم مردان غیر ورزشکار

هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر مکمل سازی گلوکز و گلوتامین طی چهار هفته تمرین تناوبی- استقامتی وامانده ساز که باعث تخلیه گلیکوژنی عضلات می شود، روی HSP72 سرم مردان غیر ورزشکار بود. بدین منظور تعداد 20 نفر مرد سالم که فعالیت بدنی منظم نداشتند انتخاب و به طور تصادفی در چهار گروه مورد مطالعه قرار گرفتندک گروه مکمل سازی گلوکز به همراه تمرین تخلیه گلیکوژنی (n = 5، مکمل 1)، گروه مکمل سازی گلوتامین به همراه تمرین تخلیه گلیکوژنی(n = 5، مکمل 2)، گروه تمرین تخلیه گلیکوژنی(n = 5، دارونما) و یک گروه بدون هر دستکاری (n = 5، کنترل). نمونه های خونی در ابتدای دوره پروتکل تمرینی و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی از سیاهرگ زند اعلی جمع آوری شد. غلظت HSP72 سرم بوسیله تکنیک ELISA اندازه گیری شد. اثرات اصلی و متقابل با استفاده از آزمون آماری آنووای دو راهه اندازه گیری شده و بوسیله آزمون تعقیبی توکی کامل شد. سطح معنی داری نیز α=0.05 انتخاب شد. نتایج تحقیق نشان داد که متغیر مستقل تمرین باعث کاهش معنی دار HSP72 سرم [F(1,17)= 6.362 P<0.05] شد. همچنین متغیر مستقل مکمل نیز باعث کاهش معنی دار HSP72 سرم [F(1,17)= 15.362P<0.01] شد. نتایج آزمون تعقیبی توکی حاکی از اختلاف معنی دار بین گروههای دارونما با مکمل (p<0.05)1 و بین گروههای دارونما با گروه مکمل (p<0.01) 2 بودند. همچنین اثر متقابل بین دو متغیر مستقل مکمل سازی و تمرینی معنی دار نبود. بطور کلی نتایج تحقیق پیشنهاد میکند که مکمل سازی گلوکز یا گلوتامین در شرایط تمرین تخلیه گلیکوژنی باعث کاهش میزان HSP72 سرم در مردان غیر ورزشکار پس از چهار هفته می شود.

Keywords:

مکمل سازی گلوکز , مکمل سازی گلوتامین , تمرین تخلیه گلیکوژنی , HSP72 سرم , مردان غیر ورزشکار