اثر فعالیت هوازی بر تغییرات برخی آنتی اکسیدانهای بزاقی مردان ورزشکار

هدف: منظور از پژوهش حاضر بررسی اثر فعالیت هوازی بر تغییرات برخی آنتی اکسیدان های بزاقی بود، روش تحقیق: برای این منظور 10 مرد ورزشکار دانشگاهی با میانگین سن 1/5± 22/9 سال، وزن 5/8±73/77 کیلوگرم، قد 7/13±176/6 سانتیمتر، چربی بدنی 1/31±14/34 درصد و حداکثر اکسیژن مصرفی 3/63±48/3 میلی لیتر بر کیلوگرم بر دقیقه ، بصورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت نمودند. نمونه های بزاقی آزمودنی ها در سه مرحله قبل، بلافاصله و یک ساعت پس از دویدن بر روی نوارگردان با استفاده از آزمون بیشینه استراند تا سر حد واماندگی جمع آوری شدند و سپس میزان فعالیت آنزیمهای پراکسیداز، سوپراکسید دیموتاز و غلظت اسید اوریک با استفاده از ورشهای آزمایشگاهی اندازه گیری شدند، سپس برای انداز گیری تغییرات بدست آمده از آزمون آماری اندازه گیری های مکرر و در صورت معنی داری برای مقایسه دو به دو مراحل اندازه گیری از آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 0/05 استفاده شد. یافته ها: فعالیت آنزیم پراکسیداز بلافاصله و یک ساعت پس از فعالیت افزایش معنی داری نسبت به قبل از فعالیت نشان داد. فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیموتاز نیز بلافاصله بعد از فعالیت نسبت به قبل از فعالیت افزایش معنی داری نشان داد همچنین غلظت اسد اوریک نیز بلافاصله و یک ساعت پس از فعالیت افزایش معنی داری نسبت به قبل از فعالیت نشان داد. نتیجه پژوهش حاضر نشان می دهد که فعالیت هوازی منجر به افزایش آنتی اکسیدان های بزاقی می شود تا از خطرات افزایش تولید رادیکالهای آزاد و آسیب بدن جلوگیری نماید.

Keywords:

فعالیت هوازی , آنتی اکسیدان ها , رادیکالهای آزاد , بزاق