مقایسه اثر سه نوع تمرین مقاومتی، استقامتی و ترکیبی بر میزان خستگی و آسیب سلول های قلبی افراد فعال

هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر سه نوع تمرین استقامتی وامانده ساز، مقاومتی شدید و ترکیبی بر روی میزان خستگی و آسیب سلول های قلبی مردان فعال می باشد که از طریق اندازه گیری شاخص های بیوشیمیایی ویژه سلول های قلبی، تروپونین T قلبی و ایزوآنزیم کراتین کیناز ( cTnT و CK-MB ) MB انجام می گیرد. ۱۵ مرد جوان فعال و سالم (با میانگین سن 1.60±23 سال، قد 3.75±173.93 متر، وزن 8.74±69 کیلوگرم و حداکثر اکسیژن مصرفی 1.87±51.48 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) بصورت در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها سه نوع تمرین را در سه روز مختلف با فاصله زمانی ۷ روز در میان اجرا کردند. نمونه های خونی قبل و بلافاصله بعد از تمرین گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از t زوجی و آنوا (تحلیل واریانس) استفاده شد (0.01>p). میزان CK-MB بلافاصله بعد از هر سه نوع تمرین نسبت به مقادیر پیش از تمرین افزایش معناداری یافت اما بین میزان آن بعد از یک جلسه تمرین مقاومتی, استقامتی و ترکیبی تفاوت معنی داری وجود نداشت. میزان cTnT بعد از هرسه نوع تمرین افزایش معناداری نداشت اما میزان آن پس از تمرین استقامتی و ترکیبی بیش از میزان آن پس از تمرین مقاومتی بود، در حالیکه میزان آن پس از تمرین های استقامتی و ترکیبی تفاوت معناداری نداشت. شاخص های بیوشیمیایی ویژه سلول های قلبی عواملی هستند که در تشخیص آسیب بافت قلب و نیز برای تشخیص انفارکتوس حاد میوکارد استفاده می شود. نتایج این پژوهش نشان داد که علی رغم افزایش مقادی CK-MB که ممکن است ناشی از ماهیت تمرین ها و آسیب عضله به دلیل فعالیت شدید عضلانی در این تمرین ها باشد، اجرای سه نوع تمرین استقامتی وامانده ساز، مقاومتی شدید و ترکیبی به تغییرات معناداری در میزان cTnT مردان فعال منجر نمی شود لذا نمی تواند آسیب قلبی به دنبال داشته باشد.

Keywords:

تمرین استقامتی , تمرین مقاومتی , تمرین ترکیبی , cTnT , CK-MB , مردان جوان سالم و فعال