واکنش ها و سازگاری های کاتکولامینی و متابولیکی دوندگان استقامتی

کاتکولامینها بوسیله سازو کارهای پیش خوراند و پس خوراند در واکنش به عوامل استرس زا مانند فعالیت های ورزشی و هموستاز مواد متابولیکی دچار چالش می شوند. هدف این پژوهش بررسی تاثیر یک دوره برنامه تمرین استقامتی بر میزان پاسخ کاتکولامینها، لاکتات، اسیدهای چرب آزاد و گلوکز پلاسما به یک فعالیت پیش رونده استاندارد بود. آزمودنی های این پژوهش 10 نفر از دوندگان دوهای استقامت با 3 سال سابقه تمرینی بودند که در یک برنامه 6 هفته ای تمرینات استقامتی و قبل و پس از دوره تمرینی، در آزمون پیش رونده استاندارد آستراند شرکت کردند. نمونه گیری خونی قبل و بلافاصله پس از آزمون و نیز دقایق سوم و پنجم زمان بازیافت بعمل آمد. نتایج نشان داد بعد از گذراندن دوره برنامه تمرینی در مقایسه با قبل از برنامه تمرینی، میزان اپی نفرین در پیش آزمون و بلافاصله پس از آزمون و در دقایق 3 و 5 و نور اپی نفرین بلافاصله پس از آزمون و در دقایق3 و 5 بازیافت کاهش معنادار، مقادی لاکتات بلافاصله و 3 دقیقه پس از آزمون افزایش معنادار، مقادیر اسیدهای چرب آزاد در تمام مراحل اندازه گیری افزایش معنادار و مقادیر گلوکز بلافاصله، 3 و 5 دقیقه پس از آزمون کاهش معناداری داشت.

Keywords:

کاتکولامین , لاکتات , اسیدهای چرب آزاد , گلوکز پلاسما , آزمون پیش رونده استاندارد