رویکردهای فلسفی برای خلق دانش و نقش سازمانهای صنعتی در حمایت و توسعه آن

یکی از اهداف عمده آموزش و پرورش رشد، بهبود و پرورش توانایی خردمندی و فکر کردن بوده است، حداقل به طور رسمی در اکثر نظامهای آموزشی چنین هدفی آورده شده است. اما به اذعان اکثر مربیان آموزشی، آموزش و پرورش در این راه چندان موفق نبوده است . برای برطرف ساختن و یا کاهش چنین نقصانی اکثر نظامهای آموزشی دنیا برنامه های متعددی را تدارک دیده اند که به رغم (Lipman 1980) چندان موفق نبوده است در سه دهه گذشته رویکردی در آمریکا تحت عنوان P4C یا فلسفه برای کودکان و نوجوانان رشد و تکامل یافته و در برخی کشورهای دیگر آموزش فلسفه به بزرگسالان P4A نیز تدارک دیده شده است یکی از عناصر اصلی چنین برنامه هایی کاوش گری علمی Scientific inquiry است. این مقاله در پی آن است تا چنین رویکردی را تا توضیح دهد و عناصر و اجزاء آن را مشخص سازد نیز نشان دهد که سازمانهای علمی و صنعتی کشور چگونه میتوانند از آن استفاده نمایند، بویژه سازمانهایی که چشم انداز خود را بر اساس توسعه دانایی بنا کرده اند.