محمد احمدی - مدرس دانشگاه جامع علمی کاربردی شهرداری قشم
مریم شیروانی شاه عنایتی - دبیر
صدیقه فدائی - دبیر
زهرا چنانی دهقان - دبیر
کمال اسدالهی - دبیر

تربیت دینی یعنی شناخت آموزههای دین،تبدیل این شناختها به باورهای قلبی و به کاربستن این باورها در رفتارهای فردیو اجتماعی.در نتیجه، افراد در فرایند تعلیم و تربیت دینی، به گونهای تربیت میشوند که در گرایشهایشان نسبت به زندگی،اعمال و تصمیمهایشان و در برخورد با تمام امور،همواره حاکمیت ارزشهای الهی را احساس کنند.در چنین نظامیعالوه بر ایجاد نظم ذهنی، دانشآموزان به گونهای تربیت میشوند که دانش را صرفا برای ارضای کنجکاویهای فکری یامنافع دنیوی کسب نمیکنند،بلکه منطقی و متقی بار میآیند و فراهم آوردن موجبات رفاه مادی،معنوی و اخالقی خانواده، ملت، خود و دیگران را وجههی همت خویش قرار میدهند.در این نوع از تربیت، هدف تنها کسب معرفت نیست، بلکه رشد و شکوفایی موزون همهی ابعاد وجودی انسان مورد توجه قرار دارد.اهمیت معلم در اسالم، بیانگر نقش و کاربرد او در جامعه است. اگر نقش معلم حیاتی نبود اسالم تا این حد به او بها نمیداد

اسالم-معلم-قران-نقش وکاربرد دین.