سعید منوچهری - کارشناسی آموزش ابتدایی /دانشگاه فرهنگیان شهید رجایی شیراز، ایران
مسعود طالبی - کارشناسی علوم تربیتی / دانشگاه فرهنگیان شهید رجایی شیراز، ایران
عارف کشاورزی - کارشناسی آموزش ابتدایی /دانشگاه فرهنگیان شهید رجایی شیراز، ایران
محمد جمالی - کارشناسی آموزش ابتدایی /دانشگاه فرهنگیان شهید رجایی شیراز، ایران

انسان موجودی اجتماعی می باشد که از طریق ارتباط به تبادل هیجانات و نگرش احساسات می پردازد و بدین صورت تمامی نیازهای جسمی و روانی خود را تامین می کند. ارتباط (به انگلیسی: communication) فرایندی است که به انتقال پیام از فرستنده به گیرنده به شرط همسان بودن معانی بین آنان می پردازد (ویکی پدیا). ارتباط نیازمند یک فرستنده، پیام و نیز گیرنده می باشد. هرچند گیرنده نیاز ندارد حضور داشته باشد و یا از منظور فرستنده برای انتقال پیام آگاه باشد؛ بنابراین ارتباط می تواند در مسافت های طولانی زمانی و مکانی رخ دهد. ارتباط مایه حیات هر رابطه است. هرگاه ارتباطی واضح، بی پرده و با احساس رخ دهد، رابطه تقویت می شود و در جایی که مهارت ارتباطی وجود نداشته باشد رابطه بی معنا می گردد. هدف کلی پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر سازگاری دانش آموزان پسر ابتدایی شهر شیراز بود. پژوهش حاضراز منظر هدف، جز تحقیقات کاربردی محسوب می گردد جامعه مورد مطالعه تحقیق حاضر را کلیه دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی که در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در مدارس شهر شیراز مشغول به تحصیل هستند و تعداد کل آنان برابر با۷۷۵ می باشد، تشکیل می دادند. گرداوری اطلاعات در این پژوهش به دو روش صورت گرفته است: ۱- روش کتابخانه ای و۲- روش میدانی استفاده گردیده است. نتایج حاصل از یافته های پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی بر سازگاری دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر شیراز تاثیرات مثبت و معناداری دارد.

آموزش، مهارت های ارتباطی، سازگاری فردی و گروهی، دانش آموزان پسر.