تأثیر یک جلسه تمرین کاراته بر گاماگلوتامیل ترانسفراز اداری در مردان کاراته کای نخبه

مقدمه: کاراته یکی از فراگیر ترین ورزشی های رزمی در جهان است و ورزشکاران این رشته در معرض آسیب های زیادی قرار دارند. هدف این تحقیق بررسی اثر یک جلسه تمرین کاراته بر نشانگرهای آسیب کلیوی در کاراته کاهای نخبه و مقایسه مقادیر آنها با مقادیر نشانگرها تا 6 ساعت بعد از تمرین می باشد. مواد و روش ها: در این تحقیق مقطعی با طرح پیش آزمون-پس آزمون، 10 نفر کاراته کای نخبه مرد به صورت داوطلبانه و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در یک جلسه تمرینی 2 ساعته شرکت کردند. نمونه ادراری آزمودنی ها قبل از تمرین، 1 ساعت بعد از تمرین و 6 ساعت بعد از تمرین گرفته شد. مقادیر پروتئین، کراتین و GGT ادراری به روش های آزمایشگاهی محاسبه و نسبت های پروتئین به کراتین و GGT به کراتین به دست آمد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون اندازه گیری های تکرارشونده، آزمون t همبسته و آمون ویلکاکسون و در سطح اطمینان 95 درصد (P<0.05) انجام شد. یافته ها: بین مقادیر پروتئین، GGT، کراتینین و نسبت پروتئین به کراتینین در سه زمان نمونه گیری اختلاف معنی داری وجود داشت. ولی بین مقادیر نسبت GGT به کراتینی اختلاف معنی داری مشاهده نشد. همچنین بین میانگین مقادیر پروتئین، کراتینین، GGT، نسبت پروتئین به کراتینین و نسبت GGT به کراتینین در قبل از تمرین با بعد از تمرین و نسبت پروتئین به کراتبنین در مراحل قبل از تمرین با 6 ساعت بعد از تمرین اختلاف معنی داری مشاهده شد (P<0/05). نتیجه گیری: به نظر می رسد که یک جلسه تمرینی کاراته نمی تواند به آسیب های کلیوی منجر شود و ورزشکاران می توانند پس از 6 ساعت مجدداَ به تمرین بپردازند.

Keywords:

هنرهای رزمی , ورزشکاران , گاماگلوبین تامیل ترانسفراز , پروتئین , کراتینین , عملکرد کلیوی