به یان طلوعی - آموزگار ابتدایی، آموزش و پرورش استان کردستان(مریوان)
حسین داستوار - دبیر متوسطه، آموزش و پرورش استان کردستان(مریوان)
فاطمه عزیزی - آموزگار ابتدایی، آموزش و پرورش استان کردستان(مریوان)
شیوا سبحانی - آموزگار ابتدایی، آموزش و پرورش استان کردستان(سنندج)

یکی از پیچیده ترین مباحث مطرح شده در تعلیم و تربیت امروزی، مساله پیشرفت تحصیلی و عوامل موثر بر آن است. از عمده ترین این عوامل مساله هوش است، به این معنا که هوش می تواند با پیشرفت تحصیلی رابطه تعاملی و تقابلی داشته باشند. در این راستا پژوهش حاضر با هدف تبیین مفهوم هوش و جایگاه آن در موفقیت تحصیلی انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی و شیوه بررسی آن نیز توصیفی- تحلیلی می باشد. همچنین از شیوه مطالعه منابع کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات و داده های پژوهش، استفاده شده است. وکسلر هوش را به عنوان یک استعداد کلی شخص برای درک جهان خود و برآورده ساختن انتظارات آن تعریف کرد. هوش شامل توانایی های فرد برای تفکر منطق، اقدام هوشمندانه و برخورد موثر با محیط است. مطالعات و پژوهشهایی که در زمینه یافتن رابطه ای میان هوش و پیشرفت تحصیلی انجام گرفته، به نتایج متفاوتی منجر گردیده اند. در عین حال که نتایج پاره ای از آنها به وجود رابطه مثبت بین این دو متغیر اذعان دارند، برخی دیگر جز از وجود رابطه منفی بین انها می دهند. بعضی از این مطالعات فقط به وجود رابطه ای معنادار بین این دو بدون ذکر مثبت یا منفی بودن آن اشاره دارند و مطالعاتی نیز به عدم وجود رابطه بین این دو متغیر منتج شده است. از عوامل مهم موثر بر هوش، تغذیه و دیگر شرایط دوران بارداری است. سطح هوش والدین، تغذیه دوران کودکی و نوزادی، شرایط و امکانات محیطی نوع ارتباط والدین با کودک از دیگر عوامل موثر در رشد و شکوفایی هوش به شمار می روند. عوامل محیطی مثل وجود محرکات مناسب در محیط پرورش کودک که او را به کنجکاوی و کنکاش وا می دارد در بروز و ظهور و شکوفایی هوش وی نقش اساسی دارد.

پیشرفت تحصیلی، هوش، آزمون های هوشی، دانش آموزان