محمد علی آبادی - دکتری تاریخ تطبیقی و تحلیلی هنر، مدرس گروه هنر، دانشگاه فرهنگیان، مرکز خراسان رضوی.
اکرم کارگری - کارشناس ارشد هنر(صنایع دستی)، مدرس گروه هنر، دانشگاه فرهنگیان، مرکز خراسان رضوی.
محمدرضا قربانی - کارشناس ارشد علوم اجتماعی، دبیر آموزش و پرورش.

آموزش به عنوان یکی از ارکان اصلی در نظام آموزش و پرورش، همواره به دنبال اتخاذ شیوه های نوین و کارآمد و جایگزینی مناسب برای روش های سنتی درحوزه های مختلف علوم است. در این میان علوم اجتماعی به دلیل تحولات تکنوژی و ارتباطات و تعاملات انسان ها از طریق شبکه های اجتماعی از حساسیت بیشتری برخوردار است. فرآیند آموزش صحیح در سطح جامعه که موجب ارتقاء ارزش های اجتماعی، تغییر رفتارها و همچنین موجب ارتقاء سطح دانش و آگاهی جامعه که دانش آموزان بخشی از آن هستند، جامعه پذیری نامیده می شود. در این فرآیند خصلت های جاری در جامعه نهادینه و ماندگار می شود. در این میان آموزش به شیوه های هنری به دلیل ارتباط با خلاقیت و خلق اثر، در فرایند جامعه پذیری و در رشد و شخصیت دانش آموزان موثر است. هنرمحیطی که در مجموعه هنرهای جدید قرار دارد، به دلیل ارتباط مستقیم با مسائل زیست محیطی و شبکه های اجتماعی و رسانه ها، می تواند در آموزش با موضوعات اجتماعی کارگشا باشد. در پژوهش حاضر که ماهیت کاربردی و به روش تحلیلی انجام گرفته است، پس از تحلیل داده ها این نتیجه حاصل شد که آموزش علوم اجتماعی برای دانش آموزان با روش های هنری و به ویژه هنرمحیطی، در فرآیند جامعه پذیری و تربیت افراد مسئولیت پذیر می تواند روشی جایگزین برای آموزش های سنتی باشد.

جامعه پذیری، علوم اجتماعی، آموزش نوین، هنرمحیطی