هاجر جباری - آموزگار مقطع ابتدایی شهر اصفهان
مریم علیجانی احمدآبادی - آموزگار مقطع ابتدایی شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه آموزش ترغیبی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دبستانی شهر اصفهان بود. روش به کار گرفته شده در پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دبستانی شهر اصفهان (ناحیه ۳)و تعداد نمونه ۳۰۰ نفر و روش نمونه گیری تصادفی می باشد. ابزاهای پژوهش شامل پرسشنامه استاندارد آموزش ترغیبی(شو، ۲۰۰۳)، و پرسشنامه استاندارد عملکرد تحصیلی (فام و تیلور، ۱۹۹۹) و پایایی ابزارها به روش آلفای کرانباخ (عملکرد تحصیلی،۹۵/۰؛ آموزش ترغیبی، بعد شخصی،۸۲/۰ و بعدحرفه ای،۸/۰) می باشد. نتایج نشان داد آموزش ترغیبی شخصی پیش بینی کننده مثبت و معنی دار عملکرد تحصیلی دانش آموزان است ، و با یک واحد استاندارد افزایش در آموزش ترغیبی شخصی، با ۸۸/۰ واحد استاندارد افزایش در عملکرد تحصیلی همراه است. همچنین، نتایج نشان داد آموزش ترغیبی حرفه ای پیش بینی کننده معنی دار عملکرد تحصیلی دانش آموزان نبود است.

آموزش ترغیبی، عملکرد تحصیلی