مهدی ناظمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی دانشگاه تربیت مدرس
ابوالفضل علیزاده گلریزی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی دانشگاه تهران
هاشم کوزه چیان - دانشیار دانشگاه تربیت

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین وضعیت عدالت سازمانی و ارتباط آن با توانمندسازی کارکنان در ادارات تربیت بدنی استان خراسان رضوی بود. روش شناسی: این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- همبستگی بود که به شکل میدانی انجام شد. جامعه آماری این تحقیق کارکنان ادارات تربیت بدنی استان خراسان رضوی بودند که تعداد جامعه آماری 237 نفر و اندازه نمونه 153 نفر بود. برای سنجش ادارک کارکنان از عدالت سازمانی از پرسشنامه استاندارد نیهوف و مورمن (1993) با سه مؤلفه (عدالت توزیعی، عدالت رویه ای و عدالت تعاملی) و برای اندازه گیری توانمند سازی کارکنان از پرسشنامه استاندارد اسپریتزر(1995) به صورت کلی استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون KK-S، آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد از حداقل 1 نمره و حداکثر 5 نمره ممکن برای میزان اداراکات کارکنان از وضعیت عدالت در سازمان، ادارات تربیت بدنی استان خراسان رضوی با میانگین 3/19 در حد متوسطی بودند. در بین ابعاد عدالت سازمانی، عدالت تعاملی با میانگین 3/39 بیشترین مقدار را به خود اختصاص داد و پس از آن عدالت رویه ای و عدالت توزیعی به ترتیب با میانگین های 3/18 و 2/88 در رتبه های دوم و سوم قرار گرفتند. در نهایت مشاهده شد که بین عدالت سازمانی و ابعاد آن با توانمند سازی کارکنان رابطه معنی دار و مستقیم وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر مدیران سازمان های ورزشی باید به منظور افزایش سطح شاخص ای توانمندسازی کارکنان به وضعیت عدالت در سازمان خود توجه بیشتری نمایند.

عدالت سازمانی، عدالت توزیعی، عدالت رویه ای، عدالت تعاملی، توانمندسازی