خلیل نوخاصی - کارشناسی ارشد ،روانشناسی تربیتی ،دانشگاه پیام نور جوانرود ، اداره آموزش و پرورش شهرستان ثلاث باباجانی، آموزشگاه شهید بهشتی

زمینه و هدف: آموزش دانش آموزان در تمام دوره ها به منظور تغییر افکار، رفتار، نگرش ها و مهارت های آنان صورت می گیرد و سرانجام به صورت پیشرفت یا عملکرد تحصیلی سنجیده می شود. تلاش برای شناسایی عوامل مهم در پیشرفت تحصیلی و ارائه راهبردها و انجام اقداماتی در جهت کاهش خسارات ناشی از افت تحصیلی ، مستلزم تحقیقات بسیار در این زمینه است هدف از این پژوهش تدوین مدل رابطه خوش بینی تحصیلی با پیشرفت تحصیلی در میان دانش آموزان دوره متوسطه بود.روش پژوهش : پژوهش حاضر از نوع همبستگی و از نوع تحلیل مسیر می باشد. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دختر و پسر پایه مقطع متوسطه ی دوم شهرستان جوانرود در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای خوشه ای بر اساس جدول مورگان به تعداد ۲۷۴ نفر دانش آموز انتخاب شدند برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه های خوش بینی تحصیلی اسچنن موران و همکاران، خودناتوان سازی تحصیلی میگلی و همکاران و خودراهبری فیشر و همکاران استفاده شد. برای تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS و نرم افزار ایموس استفاده شد. یافته ها: و نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که کل مدل از برازش نسبی برخوردار است وضرایب همبستگی از خوش بینی تحصیلی به پیشرفت تحصیلی معنی دار بوده ارتباط معنادار و مستقیمی بین این متغیرهای وجود دارد.نتیجه گیری : بنابراین می توان گفت که خوش بینی تحصیلی از جمله متغیرهای مهم و موثر در پیشرفت تحصیلی هستند که معلمان و سایر دست اندرکاران حوزه ی آموزش باید به آن توجه ویژه ای داشته باشند .

پیشرفت تحصیلی ، خوش بینی تحصیلی ، باور مثبت ، خود راهبری .