علی رضا پودینه - دکترای تخصصی فلسفه و کلام اسلامی

میان فلسفه وآموزش وپرورش رابطه ای بسیارنزدیک وصریح وجوددارد.اهمیت آن به گونه ای است که اغلب فیلسوفان یاحتی مربیان بزرگ ،نظریات خودرادرقالب سیستمی تربیتی نمایان ومنعکس ساخته اند. ازطرف دیگرارایه هرگونه تعریف از”تعلیم وتربیت ”وابستگی مستقیم یاغیرمستقم ودرعین حال نزدیک بافلسفه دارد. به این معنی که اگر بخواهیم افرادی راتربیت کنیم که درهمه جنبه های ذهنی ، بدنی ، عقلی ، حسی و...به رشد و بلوغ برسد تابتواند به سعادت وبهبودزندگی خود، براساس باورهای متعالی انسانی کمک کنند، نیازبه آگاهی کامل از”فلسفه تعلیم و تربیت ”است .بنابراین وابستگی میان فلسفه وتعلیم وتربیت برای برای ارتقای کیفیت زندگی فرد ضروری است .”فلسفه ”ایده های مربوط به زندگی متعالی راطرح می کند و تعلیم وتربیت ، تعیین کننده ی راه های عملی برای رسیدن به آن زندگی را.فلسفه بیشترجنبه ای نظری و اندیشه ای دارد و”تعلیم و تربیت ”جنبه ای عملی . فلسفه ، عوامل اصلی وچگونگی بررسی واقعیات وتجاربی را بررسی می کند که فرایندتعلیم وتربیت باآن درگیراست ، درحالی که تعلیم وتربیت ، سروکارداشتن باهمان واقعیات وتجارب به صورت میدانی است مانند: ایجادبرنامه های مصوب درسی ، ساماندهی فضا و نیروی انسانی در آموزش و پرورش ، فرآیند تدریس .

فلسه ،تعلیم ،یادگیری ،معلم ،دیدگاه