بررسی و مقایسه میزان اظطراب رقابتی بین ورزشکاران پسر و دختر رشته های تیمی و انفرادی مدارس

هدف: بررسی میزان اضطراب رقابتی در ورزشکاران دختر و پسر رشته های ورزشی تیمی و انفرادی شرکت کننده در مسابقات دانش آموزی استان آذربایجان غربی در سال 90 می باشد. روش شناسی: پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع راهنمایی عضو تیمهای منتخب بوده اند که تعداد آنها 140 نفر بود. روش نمونه گیری به صورت تمام شمارغیر تصادفی هدفمند بود که کلیه جامعه به صورت نمونه انتخاب گردید. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های متغیرهای دموگرافیکی و پرسشنامه اضطراب رقابتی مارتنز (1990) بوده که پرسشنامه دقیقا قبل از مسابقه و طبق دستورالعمل پرسشنامه بین شرکت کنندگان توزیع شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی شامل میانگین، انحراف معیار و درصد فراوانی و آمار استنباطی کلموگرف- اسمیرنف برای اطمینان از توزیع طبیعی داده ها و آزمون تی-تست برای مقایسه دو گروه مستقل و از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس برای مقایسه چند گروه استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که 64.81 درصد ورزشکاران دارای میزان متوسطی از اضطراب رقابتی بوده اند و بین میزان اضطراب رقابتی ورزشکاران دختر و پسر، همچنین رشته های تیمی و انفرادی تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین بین ورزشکاران رشته های مورد آزمون تفاوت معناداری وجود ندارد ولی میانگین نمرات اضطراب رقابتی در رشته های هندبال، شنا و فوتسال از بقیه رشته ها بیشتر و بسکتبال والیبال از همه کمتر است. بحث و نتیجه گیری: مربیان باید به توجه به تفاوتهای فردی و با استفاده از شیوه ها صحیح سعی در کاهش اضطراب ورزشکاران هنگام مسابقه نمایند.

Keywords:

اضطراب رقابتی , دانش آموزان دختر و پسر , رشته های تیمی و انفرادی , مدارس