مقایسه مهارت های حرکتی درشت و شرکت در فعالیت های ورزشی کودکان با آسیب بینایی با کودکان بینای 7 تا 11 ساله

هدف از این پژوهش، مقایسه مهارت های حرکتی درشت و شرکت در فعالیت های ورزشی کودکان با آسیب بینایی با کودکان بینای 7 تا 11 ساله بود. روش: این پژوهش از نوع پس رویدادی(علی- مقایسه ای) و همبستگی بود. بدین منظور 30 دانش آموز با آسیب بینایی (15 دختر، 15 پسر) از مدارس ویژه نابینایان و نظام آموزشی تلفیقی انتخاب شدند. به علت محدود بودن جامعه آماری، نمونه های آماری لزوما جامعه آماری در دسترس بودند. همچنین 30 دانش اموز بینا(15 دختر، 15 پسر) از مدارس عادی انتخاب شدند. هر دو گروه به وسیله آزمون TGMD-2 مورد سنجش قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از آزمون t مستقل و ضریب همبستگی دو رشته ای استفاده شد. یافته ها: بین مهارت های حرکتی جابه جایی کودکان با آسیب بینایی و کودکان بینا تفاوت معنی داری وجود ندارد اما در مهارت های حرکتی کنترل شی ء، کودکان با آسیب بینایی به طور معنی داری نمرات پایین تری نسبت به کودکان کسب کردند. کودکان با آسیب بینایی که در فعالیت های ورزشی شرکت کرده بودند، نمرات جابه جایی و کنترل شی ء بالاتری بدست آوردند، پس مهارت های جابه جایی و شرکت در فععالیت های ورزشی کودکان بینا رابطه معنی دار مشاهده نشد. نتیجه گیری: کودکان با آسیب بینایی در مهارت های حرکتی درشت، عملکرد پایین تری نسبت به کودکان بینا نشان داده اند و کودکانی که در فعالیت ورزشی شرکت کرده اند نمرات مهارت های حرکتی بالاتری کسب کرده اند. بنابراین شرکت در فعالیت های ورزشی به عنوان یک شیوه توانبخشی که می تواند موجب بهبود مهارت های حرکتی و فراهم کننده زیربنای برای سلامتی مطلوب شود، توصیه می گردد.

Keywords:

مهارت حرکتی جابجایی , مهارت حرکتی کنترل شی ء , آسیب بینایی , آزمون رشد حرکتی درشت