سیدسمیه موسوی ماشهرانی - لیسانس سطح دو، حوزه علمیه حضرت زینب (س)، مربی دارالقرآنامام خمینی شهرستان میناب
عیسی شرفی - لیسانس مدیریت و امور فرهنگی، دانشگاه علمی و کاربردی، معلم آموزش و پرورش مقطع ابتدایی، شهرستان میناب
شهین پابرجی - لیسانس آموزش ابتدائی-دانشگاه آزاد اسلامی آموزگارپایه اول، آموزش و پرورش شهرستان میناب
نجیبه ذاکری - لیسانس آموزش ابتدائی، دانشگاه فرهنگیان شهید بهشتی معلم آموزش و پرورش مقطع ابتدایی شهرستان میناب
معصومه زاهدی - لیسانس آموزش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی معلم آموزش و پرورش مقطع ابتدایی شهرستان میناب

پرخاشگری دوران کودکی و نوجوانی نه تنها به قربانیان آسیب وارد می سازد، بلکه رشد خود نوجوان و کودک پرخاشگر را نیز در معرض خطر قرار می دهد.پرخاشگری به هر شکلی از رفتار گفته می شود که بتواند به دیگران صدمه و آسیب برساند. از لحاظ فیزیولوژیکی ، پرخاشگری زیاد ممکن است موجب فعالیت بیش از حد سیستم عصبی پاراسمپاتیک و یا واکنش بیش از حد به استرس محیطی و یا آزمایشگاهی گردد.پرخاشگری ممکن است زیان های بالقوه گوناگونی داشته باشد، برای نمونه می تواندموجب آسیب زدن به خود، رنجش خانواده ،به هم ریختن نظم اجتماعی و ایجاد ناامنی در اجتماع شود. اگر بسیار شدت یابد نیز ممکن است به بزهکاری، قتل ، تخریب اموال عمومی و ... بینجامد. بازی های دیجیتال بخش مهمی از سرگرمی گروهای مختلف به ویژه کودکان و نوجوانان را تشکیل می دهد. با این حال، همواره نگرانی هایی درباره تاثیرات منفی بازی ها از جمله اشاعه رفتار پرخاشگرانه در کودکان و نوجوانان داشته است . برای کنترل و درمان پرخاشگری، شیوه های گوناگونی برشمرده اند. برخی از این شیوه ها عمومیت دارد و می توان آنها را برای همه افراد به کار برد، ولی برخی دیگر از شیوه ها را نمی توان برای همه و همه جا به کاربرد. هدف این پژوهش نیز، یافتن راه حل مناسب برای درمان پرخاشگری است .

پرخاشگری، خشم ، دلایل پرخاشگری، درمان پرخاشگری