سیدمحمد قلمکاریان - استادیار رشته علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
مهناز کریمی منجرموئی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش، دانشگاه پیام نور، تهران،ایران
حسن کریمی منجرموئی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی یاسوج

فلسفه آموزش و پرورش را باید با اتکا به واقعیت ها و به دور از کلی گویی ها و بحث های انتزاعی متداول بیان کرد،بدین معنی که روش ها و هدف هایی که در تعلیم و تربیت انتخاب می کنیم اگر مبتنی بر صداقت علمی و شناخت صحیح انسان و تاریخ ی باشد و خلاقیت های انسان منتهی خواهد شد، وگرنه در تحت فشار تناقضات و تعارضات گفتاری و رفتاری خشک ، هم خود و هم دیگران را خسته خواهیم کرد.خلاقیت توانایی پرورش انسانهایی را می دهد که با زندگی و دنیای پیچیده ی حال حاضر و دگرگونی های فزاینده فرهنگی ،اجتماعی و اقتصادی سازگاری مناسبی داشته باشند و آینده ای بهتر بسازند.برنامه درسی یک مقوله آمیخته به فرهنگ است و با ضرورتها و اقتضائات فکری، اعتقادی و ارزشی رابطه قوی دارد، به همین دلیل در آن از مبنای فلسفی و اجتماعی نیز در کنار مبانی روانشناختی برنامه ریزی درسی بحث میشود و بر اساس آن برنامه درسی جهت گیری مشخص پیدا میکند؛ بنابراین باید با توجه به شرایط و ویژگی های بومی برنامه درسی مناسب را جستجو کرد و برای طراحی آن اقدام نمود.بنابراین آموزش و پرورش در تعیین فلسفه خود باید اعمال و خصوصیات انسان موجود در جهان محسوس را معیار قرار دهد و از ترسیم ایده آلهایی که در ذهن بسیار جالب و دل انگیز است ولی دست یافتن به آنها دشوار و بلکه محال می نماید، پرهیز کند.

فلسفه ، آموزش و پرورش، تعلیم و تربیت ، خلاقیت ، برنامه درسی