بررسی میزان شیوع آسیب های جسمانی در فعالیت های ورزشی منتخب و رژه نظامیان

آسیب های جسمانی جزء لاینفک فعالیت های ورزشی و تمرینی بوده و یک مشکل اساسی در افراد نظامی محسوب می شود. هدف از این تحقیق توصیفی و گذشته نگر، بررسی میزان شیوع آسیب های جسمانی در فعالیت های ورزشی و رژه نظامیان و ارائه راهکارهایی جهت پیشگیری از آسیب ها بود. آزمودنی های این پژوهش، 1820 نفر از دانشجویان افسری یکی از دانشگاه های کشور با میانگین سنی همراه با انحراف استاندارد 1/8±22/2 سال، قد 0/05±176 سانتیمتر و وزن 7/8±69/5 کیلوگرم بودند که به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت نمودند. ابزاری که در این تحقیق برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد، پرسشنامه ای محقق ساخته بود که شامل اطلاعاتی نظیر مشخصات دموگرافیک، فعالیت منجر به آسیب، محل آسیب، شدت آسیب و علل بروز آسیب بود. نتایج نشان داد که شیوع آسیب تجمعی برای کل دانشجویان 27/4% بود و به ازای هر 100 دانشجوی افسری مورد مطالعه، 10/2 مورد آسیب در هر ماه از نیمسال تحصیلی وجود داشت. میزان آسیب های رخ داده در اندام تحتانی (74/33%) به طور معناداری بیشتر از نواحی دیگر بود(P≤ 0/05) و ناحیه زانو دچار بیشترین میزان آسیب شد (P≤ 0/05). در مجموع، بیشتر آسیب های رخ داده در آزمودنی های مورد مطالعه، در تمرین رژه (43%) و سپس تکواندو(23%) اتفاق افتاد(P≤ 0/05). و اغلب آنها از نوع متوسط (43/45%) و شدید(32/09%) بودند. از نظر دانشجویان افسری، تمرین مفرط و بیش تمرینی(22/7%) و گرم نکردن کافی (15/3%) و از نظر مربیان رزمی و فرماندهان گردان ها و گروهان ها، عدم آمادگی جسمانی کافی(20/6%)، به عنوان مهمترین علل ایجاد آسیب دانشجویان افسری معرفی شدند(P≤ 0/05). افزایش آمادگی جسمانی دانشجویان افسری، تعدیل شدت، مدت و حجم تمرینات، جلوگیری از بیش تمرینی، آموزش شیوه های صحیح گرم کردن بدن به دانشجویان افسری، از جمله راهکارهای پیشگیری از آسیب های ورزشی و تمرینی می باشند.

Keywords:

شیوع آسیب تجمعی , آسیب های جسمانی , فعالیت ورزشی , تمرین رژه , دانشجوی افسری