فاطمه مونسی تنیانی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
عباسعلی حسین خانزاده - دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش تنطیم هیجان بر علائم کودکان با اختلال لکنت بود. روش پژوهش ، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری تمامی کودکان ۷ تا ۹ سال مبتلا به اختلال لکنت شهرستان رشت در سال تحصیلی ۱۴۰۱- ۱۴۰۲ بود که به مراکز گفتاردرمانی مراجعه کرده بودند. نمونه پژوهش شامل ۲۲ نفر از کودکان با اختلال لکنت که با نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۱نفر) و گواه (۱۱نفر) جایدهی شدند. گروه آزمایش ، بسته آموزش تنظیم هیجان در ۸ جلسه هفتگی و هر جلسه ۴۵ دقیقه دریافت کردند. ابزار پژوهش ، پرسشنامه سنجش شدت لکنت ((Riley رایلی (۲۰۰۹) بود. دادههای پژوهش با روش تحلیل کوواریانس تک متغیری و چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون بین میانگین پس آزمون علائم لکنت کودکان در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری در سطح ۰۵/۰ وجود داشت . نتایج بیانگر این مطلب است که آموزش تنظیم هیجان به عنوان راهبردی موثر در جهت کاهش علائم لکنت کودکان است .

تنظیم هیجان، علائم لکنت ، کودکان