فریبا نصیری هندخاله - کارشناسی ارشد جغرافیای طبیعی اقلیم شناسی در برنامه ریزی محیطی ، دانشگاه آزاد اسلامی رشت ، دبیر دوره اول و دوم متوسطه ، گیلان ، رشت

مفهوم تدریس به آن قسمت از فعالیت های آموزشی که با حضور معلم در کلاس درس اتفاق می افتد اطلاق می شود . تدریس بخشی از آموزش است و همچون آموزش یک سلسله فعالیت های منظم ، هدفدار واز پیش تعیین شده را در بر می گیرد و هدفش ایجاد شرایط مطلوب یادگیری از سوی معلم است . به آن قسمت از فعالیت های آموزشی که به وسیله ی رسانه ها و بدون حضور و تعامل معلم با دانش آموزان صورت می گیرد به هیچ وجه تدریس گفته نمی شود. بنابر این آموزش معنایی عامتر از تدریس دارد . به عبارت دیگر می توان گفت هر تدریسی آموزش است ،ولی هر آموزشی ممکن است تدریس نباشد.در عصر حاضر بر روش های فعال تدریس مبتنی بر نظریات شناختی و ساخت گرایانه تاکید می شود که فرض اصلی بر این است که هرچه میزان مشارکت دانش آموزان در آموزش افزایش یابد، یادگیری بیشتری صورت می گیرد، در این راستا، معلم نقش بسیار مهم و اساسی را بر عهده دارد، زیرا علاوه بر نقش هدایتی ، حمایتی ؛ سازمان دادن به فعالیت های یادگیری دانش آموزان و رشد هماهنگ ابعاد وجودی آنان نیز به عهده اوست . پژوهش حاضر به منظور بررسی نقش روشهای تدریس نوین در آموزش مطالعات اجتماعی صورت گرفته است . به منظور دستیابی به اهداف پژوهش ابتدا روش های تدریس بررسی و سپس نمونه اجرایی هر روش تدریس آورده شده است . روش انجام تحقیق به صورت کتابخانه ای و با رویکرد تحلیلی کاربردی است . نتایج تحقیق نشان می دهد روش های تدریس ایفای نقش ، کارت مشارکتی و گروه های کوچک در آموزش کاربردی است . یکی از بهترین روش های تدریس درس جامعه شناسی ، روش استقرایی و ساخت گرایی عنوان شده است

روش های نوین تدریس ، یادگیری، مطالعات اجتماعی .