نوش آفرین طاهری - کارشناسی آموزش ابتدایی ، دانشگاه آزاد خرم آباد، ایران

پرخاشگری یکی از مسایل و مشکلاتی است که در میان کودکان و نوجوانان وجود دارد و این مساله در تمامی دوره های زندگی افراد در طول تاریخ وجود داشته است اما امروزه بدلیل عوامل مختلف مختلف محیطی از جمله کرونا وضعیت اقتصادی زلزله و.... شیوع بیشتری پیدا کرده است. هدف این پژوهش مدل یابی ارتباط فعالیت مدارس در کاهش پرخاشگری دانش آموزان با نقش میانجی مسئولیت پذیری در میان دانش آموزان بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه ی دانش آموزان مقطع ابتدایی ایلام در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ است که شامل ۱۸۴۷ دانش آموز است. از طریق جدول مورگان ۳۰۴ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ها استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که هر چند کل مدل از برازش نسبی برخوردار بود و ضرایب همبستگی از کاهش پرخاشگری به سوی فعالیت های مدارس معنی دار بود. در کل مسئولیت پذیری نمیتواند به عنوان متغیر میانجی بین کاهش پرخاشگری و فعالیت مدارس باشد همچنین ضرایب استاندارد و سطح معنی داری برای مسیر کاهش پرخاشگری به فعالیت مدارس میتوان با اطمینان ۹۵ درصد بیان کرد که مسیر مستقیم این متغیرها معنی دار بوده و فعالیتهای مدرسه بر کاهش پرخاشگری تاثیر مستقیم و معنی داری دارد.

کاهش پرخاشگری، مسئولیت پذیری ، مسئولیت پذیری