جواد عبودی - کارشناسی

در دهه 1950 ژاپنی ها از آقای دمینگ (Deming) – آماردان و نظریه پرداز مدیریت – درخواست کردند به آنها در بهبود اقتصاد از هم پاشیده دوران جنگ کمک کند. با اعمال اصول دمینگ که به "مدیریت کیفیت فراگیر" (Total Quality Management : TQM) معروف شد، ژاپنی ها رشد چشمگیری را در اقتصاد خود تجربه کردند. در دهه 80 آمریکاییها که در مقایسه با ژاپنی ها خود را عقب تر می دیدند به این رویکردتوجه کردند. Juran , Crosby نقش به سزایی در پیشرفت ابزارها، الگوها و نظریه های TQM داشتند. TQM اکنون در تجارت و بازرگانی، حکومت، ارتش، آموزش پرورش و سازمان های غیر انتفاعی پیاده می شود. اما برای پیشبرد نظریه TQM باید آن را در نظریه های جدید – مثل مدیریت دانش (Knowledge: KM Management) ادغان کرد. TQM , KM دو شاخه کاملاً افتراقی و مجزا از یکدیگر نیستند، بلکه دارای همسویی هستند. در دنیای نامطمئن و مبهم امروزی که همه چیز در حال تغییر است – نیاز مشتریان، تکنولوژی ، سیاستهای مالی، رقبای تجاری ووضعیت سیاسی و اجتماعی – و سازمان ها با مباحث خطیری در رابطه با انطباق ، بقا و رقابت روبه رو هستند، مدیریت دانش یک عامل لازم و ضروری برای بقا سازمان است و دانش را به عنوان منبع بالقوه برتری رقابتی در نظر می گیرد.