محمد افشاری - ۱.دانش آموخته ی کارشناسی آموزش ابتدایی از دانشگاه فرهنگیان شهید باهنر اصفهان
رویا اخباری حقیقی - ۲.دانش آموخته ی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی از دانشگاه پیام نور سمیرم
معصومه بهرامیان - ۳.دانش آموخته ی کارشناسی علوم تربیتی (گرایش مدیریت وبرنامه ریزی آموزشی) از دانشگاه اصفهان
پروانه افشاری - ۴.دانش آموخته ی کارشناسی علوم تربیتی (گرایش آموزش و پرورش کودکان استثنایی) از دانشگاه اصفهان

امروزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به عنوان یک شاخص مهم برای ارزیابی نظامهای آموزشی مورد توجه قرار گرفته است. از آنجایی که دانش آموزان به عنوان رکن اساسی نظام آموزشی یک جامعه محسوب میشوند، لذا در دستیابی به اهداف نظام آموزشی نقش و جایگاه ویژه ای دارند. در این راستا، توجه به این قشر از جامعه ازلحاظ آموزشی و تربیتی، موجب باروری و شکوفایی هر چه بیشتر نظام آموزشی و تربیتی جامعه میگردد. از طرفی روابط معلم و دانشآموز بخش اصلی آموزش و یادگیری موفق محسوب می شود. بدیهی است که دانش آموزان در بسیاری از محیط های یادگیری به معلمان خود نیازمندند. به عبارت روشنتر، معلمان برای دانش آموزان در حکم پایگاهی امن در برابر مشکلات و راهنمایی برای کشف و تجربه جهان پیرامون هستند بنابراین بدیهی است که نوع رفتار معلمان بتوان رفتارهای دانش آموزان را پیش بینی نماید. لذا با توجه این مهم هدف اصلی پژوهش حاضر نقش روابط معلم دانش آموز در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود. روش پژوهش حاضر توصیفی تحلیل و از نوع مروری و کتابخانه ای می باشد . در واقع در این پژوهش، پژوهشگر یافته های کتابخانه ای و میدانی را گردآوری نموده و به روش استقرائی به فشرده سازی آنها از طریق طبقه بندی و سپس تجزیه و تحلیل پرداخته است. نتایج نشان داد رابطه مثبت معلم با دانش آموزان و همچنین دانش آموزان با هم، بر رابطه عاطفی و اجتماعی کلاس، ایجاد انگیزه یادگیری، دلبستگی به مدرسه، همکاری در فعالیتهای کلاسی، تلاش بسیار در مواجهه با مشکلات کمک و حمایت دوستانه، درک رفتار میان-فردی، ایجاد مسئولیت و آزادی در کارهای دانش آموز و رفتار هایشان با هم موثر است.

روابط معلم- دانش آموز، پیشرفت تحصیلی، دانش آموزان