رضا شریعتی - دانشجو کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری
ارشیا هادی زاده - دانشجو کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری
پریسا مشکسار - استادیار دانشگاه غیرانتفاعی آپادانا

نگاه به ادبیات موجود حکایت از آن دارد که تمام تلاش ها در دست یابی به مفهوم فضاهای شهری پایدار یا مکان جمعی پایدار با مفهوم کیفیت در فضای شهری پیوند خورده است. بیان معیارهای کیفی در دیدگاه های متخصصین، به نوعی از یک ایده آل ذهنی از فضاهای شهری در ذهن آن ها بر می خیزد که این حالت ایده آل را می توان تعبیری از پایداری این فضاها با عنوان نقطه پیشانی اهداف طراحی شهری دانست. بحران کیفیت محیط در محیط های شهری، توجه به رویکردهای موثر تری را که قابلیت های اجرایی بیشتری داشته باشند، به موضوعی مهم تبدیل کرده است. از این رو این تحقیق با هدف بررسی و تطبیق مولفه های کیفیت محیط در ارتقا فضاهای عمومی شهری انجام گرفته و در این راستا این پژوهش با رویکردی توصیفی- تحلیلی و با بهره گیری از اسناد، مطالعات و گزارش های موجود در زمینه تحقیق انجام پذیرفته است. با تلفیق راهبردها و رویکردهای نظری و اجرایی مباحث مربوط به شهرها و بویژه بحث کیفیت محیط فضای شهری می توان اینگونه نتیجه گرفت که توسعه و گسترش فضایی شهرها در جهت جذب مخاطب و ارتقا سرزندگی در آن نیازمند توجه مدیران به بحث شاخص های کیفیت محیطی ارائه شده می باشد که از عوامل اساسی در رسیدن به توسعه پایدار فضایی در هر منطقه می باشد.

شهر، فضای شهری، کیفیت محیط، پایداری فضایی