توحید عاشوری - دانش آموخته کارشناسی آموزش فیزیک دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید بهشتی خراسان رضوی

در روش مدرن آموزش به دلیل همراهی تکنولوژی اطلاعات و شبکه رسانه ای، منابع و محتوای آموزشی در اختیار یادگیرندگان از حالت تک بعدی به حالت چند منبعی گسترش یافته است. در نظام متداول آموزشی مدرسه ای هر آنچه که آموزانده و آموخته می شود، مکالماتی عموما یک سویه تحمیلی و رسمی است که از معلم،روانه ی شاگرد می شود و شاگردان موظف به حفظ همان مفاهیم و ارائه ی آن در جلسه ی امتحان هستند. دنیای ذهنی دانش آموزان تحت تعلیم نظام آموزشی سنتی به مراتب محدودتر و بسته تر از تصویر ذهنی است که دانش آموزان در روش نوین آموزشی دریافت می کنند.دانش آموزانی که در شرایط جدید و با بهره گیری از نرم افزارها اینترنت و جهان آموزشهای چند رسانه ای فرایند یادگیری را طی می کند از اطلاعات وسیعتر و بالاتری برخوردار است و به دلیل تنوع منابع و محتوای آموزشی که در اختیار دارد توانایی بیشتری برای انتخاب پیدا می کنند؛اما هوشمند سازی در مدارس با موانعی روبروست مانند اهمیت ندادن والدین دانش آموزان به این روش، وجود نداشتن انگیزه ی کافی برای تغییر در معلمان و آموزش و پرورش، میانگین بالای سنی دبیران و کمبود بودجه در وزارتخانه.در این تحقیق اندک،کوشش خواهیم کرد تا تعریفی جامع درباره ی مدارس هوشمند داشته باشیم و به بررسی موانع هوشمندسازی و راهکار های برطرف کردن آن بپردازیم.

مدارس هوشمند، تکنولوژی آموزشی، آموزش و پرورش