محمد شجاعی - دانشجوی کارشناسی ارشد مد یریت دولتی , دانشگاه پیام نور , تهران , ایران

نوآوری های فناوری پایان ناپذیر هستند و تقریبا همه را در تمام جنبه های زندگی در چند دهه گذشته تحت تاثیر قرار داده اند . یکی از این نوآوری های تکنولوژیکی که میتواند جهان را متحول کند، بیشترین صحبت، بحث و اجرای آن در بسیاری از زمینه ها، هوش مصنوعی است . هوش مصنوعی (AI) نرم افزاری است که میتواند هوشمندانه فکر کند، شبیه به طرز فکر یک انسان باهو ش . بر اساس مطالعات اندکی، هوش مصنوعی به چهار دسته سازماندهی شده است، از جمله، سیستمی است که مانند یک انسان فکر می کند (هاگلند، ۱۹۸۵ ؛ بلمن، ۱۹۷۸)، منطقی فکر می کند (چارنایک و مک درموت، ۱۹۸۵ ؛ وینستون، ۱۹۹۲)، مانند یک انسان عمل می کند (کورزویل، ۱۹۹۰; ثروتمند و شوالیه، ۱۹۹۱) و منطقی عمل کنید. (۱۹۹۳، شالکف، ۱۹۹۰; لوگر و استابلفیلد) همانطور که توسط برسین (۲۰۱۸) بیان شد، هوش مصنوعی اکنون در اکثر نرم افزارها ظاهر می شود و در بسیاری از عملکردهای تجاری یکپارچه شده است . یکی از این کارکردهای تجاری این بود که ادغام هوش مصنوعی با سرعت بیشتری انجام می شود، منابع انسانی (HR) است که مربوط به عملکردهای مختلف منابع انسانی مانند فرآیند استخدام، حضور در هیئت مدیره و آموزش است . ادغام هوش مصنوعی د ر منابع انسانی به این معنی نیست که هوش مصنوعی به طور کامل نقش مدیران منابع انسانی را بر عهده می گیرد، بلکه به منابع انسانی کمک می کند تا بر کارهای است راتژیک تر و تمرکز کمتر بر وظایف تکراری و کم ارزش تمرکز کند . از این رو بدون شک، تصویر دقیق تری از روشی وجود دارد که در آن هوش مصنوعی به ساده سازی و تغییر شکل عملکردهای منابع انسانی برای کارایی و چابکی بهتر کمک میکند . این مقاله بر تحقیقات کیفی تمرکز دارد و هدف آن توضیح چگونگی ادغام هوش مصنوعی در عملکردهای مختلف منابع انسانی و تاثیر آن بر سازما نها، کارمندان و منابع انسانی است.

هوش مصنوعی، مدیریت منابع انسانی، مشارکت کارکنان، استعدادیابی، یادگیری و توسعه