زینب سادات میرصالحی - مدرس دانشکده مائده شهرستان گرگان، گروه هنر، رشته عکاسی

خشونت اسیدی یک پدیده جهانی است که به نژاد، مذهب یا مکان جغرافیایی خاصی محدود نمی شود. در این راستا بررسی راهکارهای موجود جهت معرفی رسانه عکاسی به عنوان عاملی آگاهی بخش در سطح جامعه هدف اصلی تحقیق است. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجراء، توصیفی تحلیل می باشد. نتایج نشان داد که با توجه به اینکه در فرایند مواجهه با ابعاد گوناگون اسیدپاشی یعنی بیماری و معلولیت بزه دیدگی علاوه بر قربانیان، افراد و سازمانهای دیگری نیز نقش مهمی بازی می کنند. در این تحقیق مجموعه کارهای ابوالفضل نسائی به عنوان اولین کسی که در حوزه مستند اجتماعی در زمینه قربانیان اسیدپاشی در حال فعالیت می باشد. بررسی شد. نتایج تحقیق نشان می دهد که رسالت عکاسی به عنوان یک رسانه ایجاب میکند که با انتشار تصاویر در بالا بردن سطح آگاهی عمومی نسبت به آسیب های اجتماعی موثر باشد. هرچند انتشار تصاویر از هر نوع خشونت ممکن است منجر به ایجاد حس ناامنی اجتماعی شود اما رعایت جنبه های واقعیت گرایی و مستندگونه عکاسی و عدم تمایل به بزرگنمایی و اغراق می تواند به گسترش آگاهی و پیشگیری از جرم کمک کند. ابوالفضل نسایی با انتشار تصاویری از حادثه اسیدپاشی به شکل گیری جربان های حمایتی در امور حقوقی و جزایی از طرف دولت و اطلاع کمک کرد. بعد از آقای نسائی، عکاسان دیگری هم در این حوزه وارد شدند و همین آمر موجب شد تا موضوع خیلی جلوه مهم تری پیدا کند و رسانه هم موجب بولد شدن آن شد و حتی NGO هائی تشکیل شد و موجب شد که افراد زیادی با قربانیان ارتباط برقرار کنند و طی یک دهه گذشته بیشتر دیده شد و دیگر این موضوع از صفحه حوادث روزنامه خارج شد. بنابراین حضور یک عکاس در کنار این قربانیان می تواند به ترمیم روح آنها کمک شایانی کند.

عکاسی، مستند اجتماعی، اسید پاشی، ابوالفضل نسایی